invocatio

  • 91Urkunde — Archivale (bei Archiven); Schriftstück; Beleg; Unterlage; Dokument; Attest; Zeugnis; Beglaubigung; Bescheinigung; Dossier; Akte * * * Ur|kun|de [ u:ɐ̯kʊndə], die; , n …

    Universal-Lexikon

  • 92invocateur — invocateur, trice (in vo ka teur, tri s ) s. m. et f. Celui, celle qui invoque. HISTORIQUE    XVe s. •   Icelluy Betuys estoit tenu et reputé estre invocateur et sorcier, et de faire mourir par venin et invocation, DU CANGE invocatio.. ÉTYMOLOGIE …

    Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • 93BAPTISMUS — Christianis Iuitiationis Sacramentum est, Auctorem Christum habet: Administros eos, quibus praecipua Ecclesiae cura et sacrorum mysteriorum custodia commissa est: Materiam, aquam puram Matth. c. 3. v. 6. Actor. c. 8. v. 38. et c. 10. v. 47. Actio …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 94DIPTAGUS — in Chart, quibusdam vett. apud Car. du Fresne Glossar. pro δίπτυχον, Diptychum, occurrit. Erant autem Δίπτυχα, tabellae plicatiles, geminas se pandentes ac porrigentes: in quibus amores scribebantur, Papias. Quem in usum triplices etiam tabellae… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 95ICONOMACHI s. ICONOCLASTAE — vulgo dicti, quiimagines Dei, Christi et SS. e templis summovent confringuntque illarum usu penitus in religione damnato. Quales inter alios Leo Isauricus olim, Constantinus Copronymus, Leo IV. Theophilus, Bardas, Imperatores Graeci, ut et… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 96PERJURIUM — quanto in horrore fuerit Atheniensibus, vel hinc videre est, quod, sicut virum bonum indigitare volentes, eum vocârunt ἔυορκον, i. e. iuratae fidei tenacem, Hesiod. in ἔργ. v. 188. Οὐδέ τις ἐυόρκου χάρις ἔςςεται οὔτε δικαίου. Et Aristophanes… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 97инвокација — (лат. invocatio) 1. повикување, довикување, молење да дојде некој 2. во класичната поезија: т. н. повикување на музите на почетокот на еп или пред некоја важна нова одломка …

    Macedonian dictionary

  • 98Invokation — In|vo|ka|ti|on 〈 [ vo ] f.; Gen.: , Pl.: en〉 Anrufung Gottes [Etym.: <lat. invocatio »Anrufung«] …

    Lexikalische Deutsches Wörterbuch

  • 99invocazione — /invoka tsjone/ s.f. [dal lat. invocatio onis ]. 1. [l invocare] ▶◀ (lett.) impetrazione, implorazione, supplica. ↓ preghiera, richiesta. 2. (crit.) [parte iniziale di un poema nella quale il poeta chiede ispirazione alla musa o alla divinità]… …

    Enciclopedia Italiana

  • 100Invokation — In|vo|ka|ti|on die; , en <aus gleichbed. lat. invocatio> Anrufung Gottes [u. der Heiligen] (z. B. am Anfang von mittelalterlichen Urkunden) …

    Das große Fremdwörterbuch