ibtilâ
1ibtila — is. <ər.> Bir şeyə xəstəlik dərəcəsində mübtəla olma; mübtəlalıq, düşkünlük. Demək, Ələkbər yoldaş yenə də Hacı xanla qumar oynamış imiş. Onlar ikisi də ibtiladan yaxalarını qurtara bilmirlərdi. M. S. O.. Mirzağa buna ibtila dərəcəsində… …
2ibtilâ — (A.) [ ﻼﺘﺑا ] tutkunluk, müptelalık, düşkünlük …
3ibtila’ — ə. mübtəla olma, düçar olma; giriftar …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
4İBTİLA' — Zorlukla yutmak. * Gelini gerdeğe koymak …
5İBTİLÂ — Belâya uğramak. Musibete düşmek. İyi veya kötü şeye düşkünlük, tiryakilik. * İnsanın iyiliğini, kötülüğünü ve kemâl derecesini meydana çıkaran imtihan, tecrübe …
6İBTİLÂ-Yİ ŞEDİD — Şiddetli tiryakilik …
7iptila — is., esk., Ar. ibtilāˀ Düşkünlük, tiryakilik Süse ve mücevhere iptilasını anlatmak için yapılan mübalağalara inanmak lazım. P. Safa …
8DÂR-I İMTİHAN — İmtihan yeri. * Dünya. * Dar ı mihnet, meydân ı ibtilâ gibi tâbirler de aynı mânada kullanılır. (Bak: İmtihan)(Din bir imtihandır. Teklif i İlâhi bir tecrübedir. Tâ, ervâh ı âliye ile ervâh ı sâfile, müsabaka meydanında, birbirinden ayrılsın.… …
