i̇ranlı
1güzəranlı — sif. 1. Bu və ya başqa cür güzəran keçirən, dolanacağı, həyatı olan. Pis güzəranlı. Yaxşı güzəranlı. Xoş güzəranlı. 2. Həyatı yaxşı keçən, firavan yaşayan. Bulağın hər iki tərəfinin lap güzəranlısı (is.) belə ancaq qonaq olan zaman ağ dəmir çıraq …
2zəfəranlı — sif. Zəfəran qatılmış, zəfəran vurulmuş, tərkibində zəfəran olan. Zəfəranlı plov. Zəfəranlı bozbaş. – Balkonun fəzasını ətirli şərbətlərin, zəfəranlı yeməklərin qoxusu doldurmuşdu. M. S. O.. Üstü zəfəranlı bir plov yeyək; Bu günün eşqinə mahnılar …
3müzə’fər — ə. O1? zəfəran tökülmüş; zəfəranlı …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
4çolpa — is. 1. Toyuq, qartal; qırqovul və bəzi başqa quşların bir və ya ikiillik xoruzu. Qoca qartal dağ başında qərar tutub, hər səhər; Uçurduğu çolpaları bu minvalla seyr edər. S. V.. Xanpəri o gün işə çıxmayıb, iki çolpa kəsdirmiş, bir qazan zəfəranlı …
5həllac — is. <ər.> Pambıqatan, yunatan (usta). Sən ac, mən ac, qonşu həllac. (Ata. sozü). Yunatan həllaclar burada dolanar, həftələrlə bir güzəranlı alaçıqda məskən salıb, yun atar. . S. R …
6zəfəranplov — is. Zəfəranlı plov. Görərsiniz ki, bacınız sizin üçün necə bir zəfəranplov bişirir. S. R.. Eşşək nə bilir zəfəranplov nədir? (Ata. sözü) …
