hirða
1hir — s. v. informaţie, ştire, veste. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime hir s.n. – Ştire, veste, noutate. – var. hiriu. Mag. hir (DAR). În Trans. – Der. hireş, adj. (faimos, celebru), din mag. hires. Trimis de blaurb, 25.11.2007. Sursa:… …
2hir — hȋr m <N mn hírovi> DEFINICIJA čin obijesti, nenadani prohtjev, nepredvidiva promjena [hir prirode; prolazni hir]; kapric ETIMOLOGIJA *xyra: bolest (rus. dijal. xirij: slab, bolestan, polj. dijal. chyać: bolovati) …
3Hir — Hir, pron. [Obs.] See {Here}, pron. Chaucer. [1913 Webster] …
4HIR — fil. Caleb, filii Iephone, 1. Par. c. 4. v. 15 …
5hîr — m 〈N mn hírovi〉 čin obijesti, nenadani prohtjev, nepredvidiva promjena; kapric [∼ prirode; prolazni ∼] …
6hir — M.E. obsolete form of HER (Cf. her) …
7hir- — hiro DEFINICIJA kao prvi dio riječi označava ono što je u vezi s rukom ili dlanom [hiromantija] ETIMOLOGIJA grč. kheír: ruka …
8hir|er — «HYR uhr», noun. a person who employs others or rents something …
9hir|mo|lo|gi|on — «HUR muh LOH jee uhn», noun, plural gi|a « jee uh». a book containing Eucharistic prayers and hirmoi of the Eastern Church. ╂[< Medieval Greek heirmologion < Greek heirmós series, connection + légein say, read] …
10hir — obs. ME. form of her pron …
