harfa-harfa
1harfă — HÁRFĂ, harfe, s.f. v. harpă. Trimis de gall, 13.04.2008. Sursa: DEX 98 hárfă v. harpă Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Dicţionar ortografic HÁRFĂ s.f. v. harpă. T …
2harfa — hȃrfa ž <G mn ā/ ī> DEFINICIJA glazb. instrument, sastoji se od trokutasta okvira unutar kojeg je napet niz žica nejednake duljine SINTAGMA harfa lutnja glazb. pov. instrument konstruiran 1810, kombinacija gitare i harfe ETIMOLOGIJA njem.… …
3hȃrfa — ž 〈G mn ā/ ī〉 glazb. instrument, sastoji se od trokutasta okvira unutar kojeg je napet niz žica nejednake duljine ∆ {{001f}}∼ lutnja glazb. pov. instrument konstruiran 1810, kombinacija gitare i harfe ✧ {{001f}}njem …
4harfa — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. harfafie {{/stl 8}}{{stl 7}} strunowy instrument szarpany, składający się z trójkątnej ramy z rozpiętymi na niej strunami, przymocowanej dołem do skośnego pudła rezonansowego; znany już w czasach starożytnych :… …
5harfa eolska — {{/stl 13}}{{stl 7}} dawny strunowy instrument muzyczny, wydający pod wpływem ruchu powietrza prócz dźwięku zasadniczego tony harmoniczne różnej wysokości, subtelnie współbrzmiące <od imienia gr. boga wiatrów> {{/stl 7}} …
6hárfa — e ž (ȃ) glasbilo trikotne oblike s strunami, na katere se brenka s prsti obeh rok: harfa zveni; igrati harfo / harfa v orkestru / individualen pouk harfe ◊ agr. sirarska harfa priprava za drobljenje usirjenega mleka; muz. Eolova harfa nekdaj… …
7harfa — ż IV, CMs. harfafie; lm D. harf 1. «instrument strunowy, szarpany, o strunach rozpiętych na trójkątnej ramie; znany już w starożytności» Harfa pedałowa. Utwór solowy na harfę. Grać na harfie. ∆ Harfa eolska a. Eola a) mit. gr. «harfa boga wiatrów …
8harfa-harfa — (Ağcabədi) ədəbsizədəbsiz. – Sən harfa harfa danışırsan …
9harfa — (Ağcabədi, Salyan, Bərdə, Cəbrayıl) ədəbsiz. – Harfa adam söyüş sö:ər (Bərdə); – Arvat, harfa danışma, qonax var (Ağcabədi) …
10hárpã — / hárfã s. f., g. d. art. hárpei/ hárfei; pl. hárpe/hárfe …
