grzebać

  • 1grzebać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, grzebaćbię grzebaćbie, grzebaćany {{/stl 8}}– pogrzebać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} składać ciało zmarłego człowieka do grobu : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grzebać zmarłych. Pogrzebać poległych w… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2grzebać — ndk IX, grzebaćbię, grzebaćbiesz, grzeb, grzebaćał, grzebaćany rzad. grzebnąć dk Va, grzebaćnę, grzebaćniesz, grzebaćnij, grzebaćnął, grzebaćnęła, grzebaćnęli, grzebaćnąwszy 1. «rozgarniać, rozrzucać coś, przerzucać szukając, przetrząsać; gmerać… …

    Słownik języka polskiego

  • 3grzebać — pot. Grzebać (widelcem, łyżką) w talerzu «jeść niechętnie, bez apetytu»: (...) przycupnęła gdzieś w kąciku, bezmyślnie grzebiąc widelcem w kolorowej sałatce. A. Lewańska, Sonata …

    Słownik frazeologiczny

  • 4grzebać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, grzebać siębię się, grzebać siębie się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}to samo co grzebać w zn. 1.: Grzebać się w szpargałach. Grzebać się w piasku. {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 5grzebać się — pot. Grzebać się w ziemi «uprawiać działkę dla przyjemności»: Obydwoje są w ogródku i grzebią się w ziemi. A. Bobkowski, Szkice …

    Słownik frazeologiczny

  • 6grzebnąć — → grzebać …

    Słownik języka polskiego

  • 7talerz — Grzebać (widelcem, łyżką) w talerzu zob. grzebać …

    Słownik frazeologiczny

  • 8łyżka — 1. żart. Jadłoby się, chciałoby się jeść kogoś łyżkami «o kimś miłym, sympatycznym (zwykle o dziecku)»: Ach, jaki słodki dzidziuś, chciałoby się go jeść łyżkami. PR rep 2001. 2. Ktoś utopiłby kogoś, rad by, chciałby itp. utopić kogoś w łyżce wody …

    Słownik frazeologiczny

  • 9widelec — pot. żart. A nuż, widelec «powiedzenie oznaczające: a jeśli, może jednak (żart językowy oparty na identycznym brzmieniu słów nuż i nóż)»: (...) nie wiadomo, a nuż, widelec się uda? Roz bezp 1998. Grzebać widelcem w talerzu zob. grzebać …

    Słownik frazeologiczny

  • 10ziemia — 1. Chodzić, stąpać (mocno, twardo) po ziemi; trzymać się ziemi «być realistą»: Obdarzony wrażliwością dziecka, twardo chodzi po ziemi – jest konkretny, punktualny – i wbrew pozorom – nieśmiały. Przekrój 51/2000. Imponowała mi poczuciem… …

    Słownik frazeologiczny