gorzeć
21goreć — ndk III, gorećeje a. gore, gorzał przestarz. → gorzeć Gorejąca świeca. □ Na złodzieju czapka gore «winowajca na każdym kroku czuje się zagrożony możliwością zdemaskowania go» gore! przestarz. dziś gw. «okrzyk alarmujący o pożarze: pali się!… …
22ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… …
23pałać — ndk I, pałaćam, pałaćasz, pałaćają, pałaćaj, pałaćał 1. książk. «świecić się jasno, roztaczać blask, ciepło; być jasnym od światła, być rozgrzanym, rozpalonym» Łuna pałała na niebie. ◊ Twarz, skronie, policzki komuś pałają «ktoś ma gorączkę lub… …
24płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… …
25zgorzeć — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}gorzeć I {{/stl 7}} …
26żarzyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIa, żarzy się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} palić się jasno, lecz bez płomienia; dopalać się, tlić, gorzeć (o węglu, drewnie); rozpalać się do czerwoności wskutek… …
