gnoić się
1gnoić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o ropiejącej, jątrzącej się ranie; nie goić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gnojące się długo skaleczenie. {{/stl 10}} …
2gnoić — ndk VIa, gnoję, gnoisz, gnój, gnoił, gnojony 1. «uprawiać ziemię gnojem; nawozić» Gnoić glebę, pole. 2. «powodować gnicie, dopuszczać do gnicia» Gnoić nie wysuszone siano, zboże w stodole. przen. posp. a) «zanieczyszczać, brudzić» Gnoić… …
3gnoić — 1) Celowo komuś szkodzić; rujnować; rozprawiać się z kimś Eng. To deliberately cause harm to someone; to ruin someone; to victimize 2) Dokuczać komuś; dręczyć kogoś Eng. To make someone s life miserable; to torment …
4gnojenie — ↨ gnojenie się n I rzecz. od gnoić (się) …
