gnębi

См. также в других словарях:

• gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś …   Słownik języka polskiego

• gryźć — 1. Gryźć kamienie «nie mieć co jeść, cierpieć głód, niedostatek»: Kamienie będzie gryzł, a malarzem zostanie. K. Makuszyński, Szaleństwa. 2. Gryźć ziemię «nie żyć, leżeć w grobie»: Rewolucja niosła ludziom nadzieję, uskrzydlała ich. Ale skrzydła… …   Słownik frazeologiczny

• przeciekać — Coś przecieka komuś przez palce «ktoś coś marnuje, traci, trwoni, nie umie czegoś właściwie wykorzystać, należycie zużytkować»: Życie coraz szybciej przecieka nam przez palce. Mamy coraz mniej czasu i jednocześnie coraz więcej do zrobienia.… …   Słownik frazeologiczny

• spać — 1. Coś nie daje komuś spać «coś kogoś gnębi, martwi, coś nie daje komuś spokoju»: Za kratą wszystko ma inny rozmiar i choć lata idą, to odchodzą bez celu. A ja tego przyjąć nie mogę do swojej wiadomości. To mnie boli i spać nie daje. S. Łubiński …   Słownik frazeologiczny

• spokój — 1. Dać komuś (święty) spokój «przestać się wtrącać do kogoś, nie przeszkadzać komuś, nie niepokoić kogoś»: (...) dajcie mi święty spokój, sami sobie właźcie do zimnej wody, jeśli wola, a mnie nie zawracajcie głowy. Z. Żurakowska, Jutro. 2. Dać… …   Słownik frazeologiczny

• ciemięzca — m odm. jak ż II, DCMs. ciemięzcacy; lm M. ciemięzcacy, DB. ciemięzcaców książk. «ten, kto ciemięży, prześladuje, gnębi, uciska; ciemiężyciel» Carski ciemięzca. Ciemięzca chłopów, niewolników …   Słownik języka polskiego

• gnębiciel — m I, DB. a; lm M. e, DB. i «ten, kto gnębi kogoś, prześladuje; dręczyciel, prześladowca» …   Słownik języka polskiego

• gnębicielka — ż III, CMs. gnębicielkalce; lm D. gnębicielkalek «kobieta, która gnębi kogoś, prześladuje; dręczycielka, prześladowczyni» …   Słownik języka polskiego

• każdy — + blm odm. jak przym. «pojedynczy, poszczególny z danej grupy osób, przedmiotów czy zjawisk; jakikolwiek, wszelki bez wyjątku» Każde dziecko, każdy człowiek. Każdy z nas. Każda myśl, każde nieszczęście, każdy rozkaz. Na każde skinienie. Na każde… …   Słownik języka polskiego

• myśl — ż V, DCMs. myślli; lm MD. myślli 1. «czynność, funkcja, praca umysłu, zdolność myślenia; proces poznawczy, myślenie; władza psychiczna poznawcza, rozum, umysł; świadomość, pamięć» Bieg, tok, nurt myśli. Zaprzątać czymś myśl. Coś nie może wyjść z… …   Słownik języka polskiego

• robak — m III, DB. a, N. robakkiem; lm M. i 1. «drobne zwierzę bezkręgowe, o wydłużonym kształcie ciała, np. larwa owadzia; potocznie: owad, zwłaszcza insekt, pasożyt» Robaki mączne, owocowe. Grzyb pełen robaków. Jabłko z robakami. Drzewo toczone przez… …   Słownik języka polskiego