głośny

  • 31kaskada — ż IV, CMs. kaskadaadzie; lm D. kaskadaad 1. «wodospad złożony z kilku spadków wodnych naturalnych lub utworzonych sztucznie; potocznie także: spadający strumień wody, struga» Szum kaskady. Woda kaskadą spływała z rynny. ◊ Kaskada dźwięków… …

    Słownik języka polskiego

  • 32krzykliwy — 1. krzykliwywi «skłonny do krzyku; hałaśliwy, wrzaskliwy, głośny» Krzykliwa rozmowa. Krzykliwy dzieciak. 2. «zwracający uwagę zwykle jaskrawością, złym doborem barw, ekscentrycznością» Krzykliwy krawat. Krzykliwe zestawienie kolorów. 3. zool.… …

    Słownik języka polskiego

  • 33lament — m IV, D. u, Ms. lamentncie; lm M. y 1. «słowa, okrzyki wyrażające żal, rozpacz, cierpienie, często połączone z głośnym płaczem; także skarga, narzekanie wyrażone w innej formie (np. na piśmie)» Głośny, serdeczny lament. Babskie, daremne lamenty.… …

    Słownik języka polskiego

  • 34manifestacyjny — «zwracający uwagę, odbywający się w sposób jawny, głośny, w celu podkreślenia swoich przekonań, uczuć itp.; mający charakter manifestacji, będący manifestacją» Manifestacyjny pochód. Strajk manifestacyjny. Robić coś w sposób manifestacyjny …

    Słownik języka polskiego

  • 35piorunowy — przym. od piorun Chmury piorunowe. Burza piorunowa. ∆ chem. Kwas piorunowy «izomer kwasu cyjanowego, związek nietrwały, lotny, łatwo polimeryzujący, trujący; tworzy sole pioruniany» przen. «gwałtowny, silny, szybki, głośny jak piorun,… …

    Słownik języka polskiego

  • 36playboy — [wym. plejboj] m I, DB. a; lm M. e, DB. ów «mężczyzna uwodzący kobiety, oddający się z upodobaniem zabawie i uciechom życia» Głośny, znany playboy. ‹ang.› …

    Słownik języka polskiego

  • 37policzek — m III, D. policzekczka, N. policzekczkiem; lm M. policzekczki 1. «jedna z dwu bocznych miękkich części twarzy, fałd skórno mięśniowy osłaniający z boków jamę ustną» Blade, zapadnięte policzki. Zarumienione policzki. Rumieniec oblał policzki. Łzy… …

    Słownik języka polskiego

  • 38pomiarkować — dk IV, pomiarkowaćkuję, pomiarkowaćkujesz, pomiarkowaćkuj, pomiarkowaćował, pomiarkowaćowany 1. przestarz. «zorientować się w czymś, wywnioskować, ustalić coś na jakiejś podstawie» Pomiarkował, że za dużo powiedział. 2. przestarz. «sprowadzić coś …

    Słownik języka polskiego

  • 39poświstywanie — n I 1. rzecz. od poświstywać. 2. lm D. poświstywanieań «niezbyt głośny, przerywany świst; pogwizdywanie» Oddychać z poświstywaniem …

    Słownik języka polskiego

  • 40potężny — potężnyni, potężnyniejszy 1. «odznaczający się siłą fizyczną; wielki pod względem rozmiarów, masywny, ogromny» Potężny mężczyzna. Potężne drzewa. Potężne łapy niedźwiedzia. Potężna budowla. przen. Potężny umysł. Potężna indywidualność. 2. «mający …

    Słownik języka polskiego