głośny

  • 11Любовский Эдуард — I (Edward Lubowski, род. в 1839 г.) польский писатель; после ряда критических очерков напечатал отдельно: Silni i słabi (Крак. 1865), Aktorka (Варш. 1869), Na pochylości (1874) и несколько повестей. Особенно известны многочисленные его драмы:… …

    Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона

  • 12Люзинско-Вейхеровский говор кашубского языка — …

    Википедия

  • 13dokładka — pot. Na dokładkę a) «dodatkowo, jako dodatek»: Głośny już ze swych pomysłów reżyser, zgromadził tu całą plejadę gwiazd: Meryl Streep, Goldie Hawn, Isabella Rossellini i Bruce Willis na dokładkę. Pani 5/1993. b) «w dodatku, na domiar złego, do… …

    Słownik frazeologiczny

  • 14proca — pot. Wylecieć, wyskoczyć (skądś) jak z procy «opuścić jakieś miejsce nagle, bardzo szybko»: Nagle, gdzieś w samym środku nocy poderwał mnie z koi przenikliwy sygnał dzwonków alarmowych. Długi, potwornie głośny. Zawtórowało im wycie syreny… …

    Słownik frazeologiczny

  • 15trąba — 1. pot. Trąba jerychońska «o niezaradnej, roztargnionej osobie»: – Naprawdę nie powiesz nikomu? – Nie jestem trąbą jerychońską. K. Makuszyński, Szatan. 2. książk. Trąby jerychońskie «bardzo silny, głośny dźwięk»: (...) słychać było jakieś trąby… …

    Słownik frazeologiczny

  • 16aplauz — m IV, D. u, Ms. aplauzauzie; lm M. y «wyrazy zadowolenia lub zachwytu, ogólne uznanie; poklask» Głośny powszechny aplauz. Wywołać, zdobyć aplauz. Przyjąć coś z aplauzem. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 17bek — m III, D. u, N. bekkiem; lm M. i 1. «głos owcy lub kozy albo niektórych innych zwierząt podobny do głosu owcy lub kozy; beczenie» Daniel przywabia łanie bekiem. 2. pot. «głośny płacz» ◊ Uderzyć w bek «zacząć płakać» …

    Słownik języka polskiego

  • 18ciężki — ciężkiżcy, ciężkiższy 1. «mający duży ciężar, dużo ważący; dający się z trudem dźwigać» Ciężki kamień, bagaż, pakunek, plecak. Ciężka zbroja. Ciężki wóz z węglem. Jesteś cięższa niż ja. ∆ Ciężki bombowiec «bombowiec przystosowany do zabierania… …

    Słownik języka polskiego

  • 19donośny — donośnyniejszy «rozlegający się daleko, dający się dobrze słyszeć; głośny, dźwięczny, gromki» Donośny głos. Donośna rozmowa. Donośny szum morza …

    Słownik języka polskiego

  • 20dzwon — m IV, D. u, Ms. dzwonnie; lm M. y 1. «sygnalizacyjne urządzenie dźwiękowe o kielichowatym kształcie, odlane zwykle ze stopu miedzi i cyny z dodatkami, wydające dźwięk wskutek uderzenia zwisającego wewnątrz serca o wieniec dzwonu lub przez… …

    Słownik języka polskiego