göstərin
1göstərmək — f. 1. Görməsinə imkan yaratmaq; görsətmək. Evləri cərgələmə; Tikilmiş cərgələmə; Açma günəş camalın; Göstərmə hər gələnə. (Bayatı). Gah göstərdin, gah gizlətdin yanağı; Axır məni dərdə saldın, al etdin. M. P. V.. <Cahan xala:> Arşın mal… …
2dərin — sif. 1. Səthindən, yaxud ağzından dibinə qədər xeyli məsafə olan, böyük dərinliyi olan (dayaz əksi). Dərin quyu. Dərin çay. Dərin göl. – Bu dərə, dərin dərə; Suları sərin dərə; Ovçu maral axtarır; Göstərmə yerin, dərə! (Bayatı). // Dərində olan.… …
3e’cazafərin — ə. və f. möcüzə yaradan, xariqə göstərən …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
4kəşf — is. <ər.> 1. Əvvəlcə məlum olmayan bir şeyi tapıb meydana çıxarma. İbtidai insanlar tərəfindən odun kəşfi. Amerikanın kəşfi. Yeni neft yataqlarının kəşfi. – <Fərhadoğlu:> Biz bu mədən sularının kəşfində böyük həyat mənası axtarırıq! S …
5bırın — bırnı durmağ: (Kürdəmir) bərk tərləmək nəticəsində çər xəstəliyinə tutulmaq, çərləmək. – Baytara göstərin, atın bırnı durup …
6icazə — is. <ər.> 1. İzin, rüsxət, ixtiyar. İcazə almaq. İcazə istəmək. İcazə vermək. – Kargüzar qardaşına toy eləmək üçün icazə alıb, kəndə getmişdi. S. Rəh.. 2. İcazənamə, icazə vərəqəsi. İcazənizi göstərin …
7ləpədöyən — is. Daim ləpələr çarpan sahil xətti. Özün də otur ləpədöyəndə, gözlə haçan xəzri gələcək. C. C.. Bu təpə xeyli mail bir enişlə düz suyun kənarına qədər uzanır, ləpədöyən deyilən əsil sahillə birləşirdi. M. Rz.. Sükançı göstərin indi siz mənə;… …
8vətəndaş — is. 1. Müəyyən bir dövlət əhalisinə mənsub olub, öz dövlətinin qanunları ilə müəyyən edilmiş bütün tələbləri yerinə yetirməyə borclu olan şəxs. Azərbaycan vətəndaşı. – Ey bahar ölkəmin vətəndaşları! Yol açın şəfəqdən hörülmüş nəslə. A. Ş.. Bir… …
9yığnaq — is. 1. Yığıncaq; yığılmış, toplanmış adamlar və s. ; qələbəlik, tünlük. Bu nə yığnaqdır? – Yaşardı orada qaçaq yığnağı; Olardı dövlətə açıq bir yağı. . H. K. S.. Yığnaq eləmək (etmək) – yığılıb danışmaq, məsləhətləşmək. Çağır Kükümlə Muxtarı;… …
10üz — is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır. Ü. H.. <Qızın> yumru, gözəl üzü və yanaqları açıq sərin havada qızarmışdı. M. İ.. // Heyvan… …
