futro

  • 41bobrowy — przym. od bóbr a) w zn. 1: Bobrowe sadło. Sierść bobrowa. Gniazda, chaty bobrowe. Żeremia bobrowe. b) w zn. 2: Bobrowa czapka, bobrowy kołnierz. Futro bobrowe …

    Słownik języka polskiego

  • 42brunatny — brunatnyni «ciemnobrązowy z odcieniem szarawym lub czerwonawym» Brunatne drzewa, liście. Brunatne upierzenie, futro. Brunatna skórka chleba. ∆ Węgiel brunatny «węgiel kopalny, młodszy od węgla kamiennego, różniący się od niego mniejszą… …

    Słownik języka polskiego

  • 43cenny — cennynni, cennynniejszy 1. «mający dużą wartość materialną; drogi, kosztowny, wartościowy» Cenna biżuteria. Cenne futro. Schować cenniejsze rzeczy. 2. «mający duże znaczenie; ważny, szacowny; ceniony» Cenny zabytek. Tracić cenny czas. Rady,… …

    Słownik języka polskiego

  • 44cętka — ż III, CMs. cętkatce; lm D. cętkatek zwykle w lm «drobne plamki, barwne znaczki na jednolitym tle» Jasne futro w ciemne cętki. Twarz pokryta sinymi cętkami od mrozu …

    Słownik języka polskiego

  • 45ciemniak — m III, D. a, N. ciemniakkiem 1. B.=D.; lm M. te i, ci ciemniakacy, DB. ów pot. pogard. «człowiek odznaczający się ciemnotą umysłową, tępy, nierozgarnięty, zacofany» 2. B.=M.; lm MB. i zootechn. «klatka dla lisów przeznaczonych do uboju na futro,… …

    Słownik języka polskiego

  • 46cybeta — ż IV, CMs. cybetaecie 1. lm D. cybetaet → cyweta 2. D. cybetatów tylko w lm «futro ze skórek cywet» Nosić cybety. ‹niem.› …

    Słownik języka polskiego

  • 47cyweta — ż IV, CMs. cywetaecie; lm D. cywetaet zool. «Civettictis civetta, afrykański drapieżnik z rodziny wiwer, wielkości lisa, ceniony ze względu na puszyste futro oraz wydzielinę cybet» …

    Słownik języka polskiego

  • 48długowłosy — długowłosysi «mający długie włosy» Długowłose futro. Długowłosi młodzieńcy. długowłosy w użyciu rzecz. «człowiek o długich włosach» Długowłosi grali na gitarach i śpiewali …

    Słownik języka polskiego

  • 49dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… …

    Słownik języka polskiego

  • 50dydelf — m IV, DB. a, Ms. dydelffie; lm M. y zool. dydelfy «Didelphidae, rodzina małych (najwyżej wielkości kota) drapieżnych ssaków z podgromady torbaczy żyjących w lasach Ameryki Płn. i Środk., mających spiczasty pyszczek i futro o gęstym puszystym… …

    Słownik języka polskiego