futro

  • 101tumakowy — przym. od tumak Futro tumakowe. Kołnierz tumakowy …

    Słownik języka polskiego

  • 102uszyć — dk Xa, uszyję, uszyjesz, uszyj, uszył, uszyty «wykonać, wyprodukować szyjąc» Uszyć bluzkę, spódnicę, ubranie. Palto dobrze, ładnie uszyte. Futro uszyte ze skórek królika. ◊ pot. Uszyć komuś buty «uknuć intrygę przeciw komuś» …

    Słownik języka polskiego

  • 103wiewiórka — ż III, CMs. wiewiórkarce; lm D. wiewiórkarek 1. «Sciurus vulgaris, gryzoń nadrzewny z rodziny wiewiórkowatych, o barwie rudej, czarnej lub popielatej, charakteryzujący się wydłużonym ciałem i puszystym ogonem; żyje w lasach i parkach Eurazji… …

    Słownik języka polskiego

  • 104wilk — m III, DB. a, N. wilkkiem; lm M. i 1. «Canis lupus, ssak drapieżny z rodziny psów, o sierści płowej, z domieszką czerni na grzbiecie, masywnie zbudowany; zamieszkuje obszary zalesione, tundry i stepy Eurazji i Ameryki Płn.» Stado, wataha wilków.… …

    Słownik języka polskiego

  • 105wtulić — dk VIa, wtulićlę, wtulićlisz, wtul, wtulićlił, wtulićlony wtulać ndk I, wtulićam, wtulićasz, wtulićają, wtulićaj, wtulićał, wtulićany «wcisnąć, przycisnąć, schować» Wtulić głowę w ramiona. Wtulać twarz w poduszkę, ręce w futro. wtulić się wtulać… …

    Słownik języka polskiego

  • 106wydrozwierz — m IV, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) «Enhydra lutris, zwierzę z rodziny łasicowatych, o długim ciele pokrytym jedwabistym futrem barwy szarej lub ciemnobrązowej, o długim ogonie i płetwowatych kończynach tylnych, zamieszkuje wybrzeża Oceanu… …

    Słownik języka polskiego

  • 107wylinieć — dk III, wyliniećeje, wyliniećeją, wyliniećniał, wyliniećniały «utracić włosy, sierść, pióra wskutek ich wypadania lub wycierania się; o wężu: zrzucić skórę; zniszczyć się przez wytarcie; wylenieć» Pies wyliniał na starość. Wyliniałe kaczki.… …

    Słownik języka polskiego

  • 108zachorować — dk IV, zachorowaćruję, zachorowaćrujesz, zachorowaćruj, zachorowaćował «stać się chorym, wpaść w chorobę» Ciężko, obłożnie zachorować. Zachorować na anginę, na zapalenie płuc, na grypę. Zachorować na serce, na nerki, na wątrobę. Zachorować z… …

    Słownik języka polskiego

  • 109zakutać — dk I, zakutaćam, zakutaćasz, zakutaćają, zakutaćaj, zakutaćał, zakutaćany pot. «owinąć, zawinąć dla ochrony przed zimnem; opatulić» Nogi zakutał kocem. Zakutać dziecko w szalik. zakutać się strona zwrotna czas. zakutać Zakutać się w futro, kożuch …

    Słownik języka polskiego

  • 110zjeść — dk, zjem, zjesz, zjedzą, zjedz, zjadł, zjedli, zjedzony, zjadłszy zjadać ndk I, zjeśćam, zjeśćasz, zjeśćają, zjeśćaj, zjeśćał, zjeśćany 1. «spożyć pokarm (pogryzłszy go i połknąwszy)» Zjeść coś łapczywie, w pośpiechu, na stojąco. Zjeść coś z… …

    Słownik języka polskiego