funkcja

  • 21Zygmunt Bauman — in Warschau, 2005 Zygmunt Bauman (* 25. November 1925 in Posen) ist polnisch britischer Soziologe und Philosoph. Inhaltsverzeichnis …

    Deutsch Wikipedia

  • 22Первый Торуньский мир — Эта статья  о мирном договоре 1411 года. О договоре 1466 года см. Второй Торуньский мир. Брест Куявский мирный договор …

    Википедия

  • 23ФУНКЦИЯ УПРАВЛЕНИЯ — одно из направлений управления, выделенное по признаку общности решаемых задач (Болгарский язык; Български) функция на управлението (Чешский язык; Čeština) funkce řízení [regulace] (Немецкий язык; Deutsch) Leitungsfunktion (Венгерский язык;… …

    Строительный словарь

  • 24ФУНКЦИЯ ЦЕЛЕВАЯ — функция переменных, от которых зависит достижение оптимального состояния системы (Болгарский язык; Български) целева функция (Чешский язык; Čeština) účelová funkce (Немецкий язык; Deutsch) Zielfunktion (Венгерский язык; Magyar) célfüggvény… …

    Строительный словарь

  • 25Wolfgang Ortmanns — (* 7. Mai 1958) ist ein deutscher Wirtschaftswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werke 3 Weblinks 4 Einzelnachweise …

    Deutsch Wikipedia

  • 26Клеменсевич, Зенон — польск. Zenon Klemensiewicz …

    Википедия

  • 27posterunek — Być, trwać, stać itp. na (swoim) posterunku «wypełniać obowiązki związane ze swoją funkcją, ze swoim stanowiskiem»: Dokładała do pieca, wypełniała dokuczliwą ciszę gadaniem radia, zapalała światło o wczesnym zmierzchu, żebym z daleka widział, że… …

    Słownik frazeologiczny

  • 28apostolat — m IV, D. u, Ms. apostolatacie, blm 1. rel. «godność, funkcja biskupa; biskupstwo» 2. → apostolstwo ‹n. łac. z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 29asercja — ż I, DCMs. asercjacji, blm 1. log. «właściwość sądów twierdzących (różniąca je np. od supozycji czy negacji)» 2. log. «przekonanie, przeświadczenie towarzyszące sądom wydanym, w odróżnieniu od sądów pomyślanych tylko» 3. log. «funkcja zdaniowa, w …

    Słownik języka polskiego

  • 30aspirantura — ż IV, CMs. aspiranturaurze, blm 1. «forma kształcenia kadr naukowych przy wyższych zakładach naukowych (zwłaszcza w Rosji); okres, w którym ktoś jest aspirantem naukowym» Aspirantura z chemii. 2. «stanowisko, zajęcie, funkcja aspiranta naukowego» …

    Słownik języka polskiego