formacja

  • 31geologiczny — «dotyczący struktury skorupy ziemskiej i zachodzących w niej przemian; wchodzący w zakres geologii, będący przedmiotem jej badania; zajmujący się geologią» Badania geologiczne. Budowa geologiczna. Ekspedycja geologiczna. Pokłady, utwory, zjawiska …

    Słownik języka polskiego

  • 32imienniczy — «odnoszący się do imiennictwa» Formacja imiennicza. Słowotwórstwo imiennicze …

    Słownik języka polskiego

  • 33konnica — ż II, DCMs. konnicacy zwykle blm «formacja wojskowa (dziś zanikająca) składająca się z żołnierzy konnych; kawaleria, jazda» Pułk, szwadron konnicy. Szarża konnicy …

    Słownik języka polskiego

  • 34odczasownikowy — jęz. «pochodzący od czasownika, utworzony od czasownika» Przymiotniki, rzeczowniki odczasownikowe. Formacja odczasownikowa …

    Słownik języka polskiego

  • 35odimiesłowowy — «pochodzący, utworzony od imiesłowu» Formacja odimiesłowowa. Przymiotniki odimiesłowowe …

    Słownik języka polskiego

  • 36orzeczeniowy — «występujący w funkcji orzeczenia, mający charakter orzeczenia (w zn. 3)» Nazwa orzeczeniowa. Formacja orzeczeniowa …

    Słownik języka polskiego

  • 37pierwotny — pierwotnyni, pierwotnyniejszy 1. «taki, który występował, istniał bardzo dawno temu, w początkach, w czasach przedhistorycznych; dawny, odległy w czasie» Kultura pierwotna. Zwierzęta pierwotne. Pierwotne czasy. ∆ Człowiek pierwotny «człowiek w… …

    Słownik języka polskiego

  • 38pomoc — ż VI, DCMs. y 1. blm «praca, wysiłek, działanie (fizyczne lub moralne) podjęte dla dobra innej osoby w celu ulżenia w jej działaniu lub ratowania w niebezpieczeństwie; wspieranie kogoś, pomaganie komuś» Bratnia, sąsiedzka, wzajemna pomoc.… …

    Słownik języka polskiego

  • 39społeczny — społecznyni 1. «odnoszący się do społeczeństwa; powstający, tworzący się w społeczeństwie; realizowany w społeczeństwie, przez społeczeństwo, związany ze społeczeństwem» Ustrój społeczny. Rozwój, ruch, przewrót społeczny. Grupa, klasa społeczna.… …

    Słownik języka polskiego

  • 40werbalny — 1. «dotyczący słów, słowny; nie związany z praktyką, nie oparty na doświadczeniu» Erudycja czysto werbalna. Werbalna metoda nauczania. Werbalny charakter czyjejś wypowiedzi. ∆ Dowcip werbalny «dowcip polegający na grze słów, na wyzyskaniu… …

    Słownik języka polskiego