eyhana
1eyhana — ara s. dan. 1. Birdən, olmaya, olmaya olmaya, işdir. Qız başladı fikir eləməyə ki, eyhana, bu adamlar bilsə ki, İbrahim yoxdu, mən burda təkəm, görəsən, başıma nə gələr? (Nağıl). <Aftil:> Bir də, eyhana, adamdır, işdir, gecə qapını döyən… …
2eyhana — (Meğri, Zəngilan) bəlkə. – Eyhana getdim tapayilmədim, onda nejo:lsun? (Zəngilan); – Eyhana, işdi dəy, man galammaram, unda bizim uşaxlari də keçi yaylağa (Meğri) …
3eyhanə — (Lənkəran) bax eyhana …
