eventualis
81Eventualdolus — Even|tu|al|do|lus, der: Dolus eventualis …
82éventuel — éventuel, elle (é van tu èl, è l ) adj. Qui est subordonné à quelque événement incertain. Clause, condition éventuelle. Tout cela n est qu éventuel. Profits éventuels, profits qui ne sont pas fixes et réguliers. Traitement éventuel, et,… …
83δόλος — Νομικός όρος που στο αστικό δίκαιο συνιστά, μαζί με την αμέλεια, την υπαιτιότητα (πταίσμα), όπου απαιτείται για τη στοιχειοθέτηση ευθύνης αποζημίωσης. Αυτό μπορεί να συμβεί σε περίπτωση αθέτησης συμβατικών υποχρεώσεων ή πρόκλησης παράνομης ζημίας …
84евентуален — (лат. eventualis) што зависи од неизвесен случај, можен под извесни услови, што можеби ќе се случи случаен, неизвесен, веројатен, претпоставен условен, спореден …
85eventual — e|ven|tu|al 〈 [ vɛn ] Adj.; selten〉 = eventuell [Etym.: <mlat. eventualis »zufällig, möglich« <lat. eventus »Ereignis, Begebenheit«] …
86Dolus — ⇡ Vorsatz; Dolus Eventualis: Bedingter Vorsatz …
87Dolus — Do|lus der; <aus lat. dolus »Betrug, List, Täuschung«> Arglist, böser Vorsatz (Rechtsw.); dolus directus [di rɛk...] : Vorsatz im vollen Bewusstsein der Folgen einer Tat u. ihrer strafrechtlich erfassten Verwerflichkeit; dolus eventualis… …
88eventual — even|tu|al [...v...] <aus mlat. eventualis »möglicherweise (eintretend)«> svw. ↑eventuell; vgl. ↑...al/...ell …
89Eventual... — Even|tu|al... <aus gleichbed. mlat. eventualis zu lat. eventus »Ausgang; Ereignis« zu evenire »herauskommen, sich ereignen«> Wortbildungselement mit der Bedeutung: »möglicherweise eintretend, davon Gebrauch machend«, z. B. Eventualfall,… …
90Eventualdolus — Even|tu|al|do|lus vgl. ↑Dolus eventualis …
