elegancik
1elegancik — z morskiej piany, z morskiej pianki zob. morski …
2elegancik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIIb, {{/stl 8}}{{stl 7}}zdr. od rz. elegant. {{/stl 7}} …
3elegancik — m III, DB. a, N. elegancikkiem; lm M. i zdr. od elegant …
4elegancik — Mężczyzna przesadnie elegancki Eng. A pretensionally elegant man …
5glancuś — elegancik …
6picuś — elegancik …
7morski — iron. Elegant, elegancik, elegantka z morskiej piany, z morskiej pianki «o kimś, kto jest ubrany z przesadną elegancją»: Jak byłem w maju w Krynicy, to w moim pensjonacie mieszkał pewien bubek. Wie pani, taki elegant z morskiej pianki. (...) O… …
8piana — pot. Mieć pianę na ustach, na pysku; dostać, dostawać piany na pysku «być bardzo złym, zdenerwowanym; wpaść, wpadać w złość»: Było jednak coś, od czego dostawał piany na ustach – w żaden sposób nie chciał zrozumieć, że trzeźwiejący alkoholik nie… …
9pianka — Elegant, elegancik, elegantka z morskiej pianki zob. morski …
10morski — morskiscy przym. od morze Brzeg, pejzaż morski. Kąpiele morskie. Fale morskie. Flora, fauna morska. Plankton morski. Ptactwo morskie. Piasek morski …
- 1
- 2