egzaminator
1egzaminator — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos I, Mc. egzaminatororze; lm M. egzaminatororzy {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba, która egzaminuje kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Doświadczony egzaminator. Egzaminator z literatury. <łac.> {{/stl 10}} …
2egzaminator — egzamìnātor m DEFINICIJA rij. zast. ispitivač ETIMOLOGIJA vidi egzamen …
3egzaminator — m IV, DB. a, Ms. egzaminatororze; lm M. egzaminatororzy, DB. ów «osoba egzaminująca» Wymagający egzaminator. Egzaminator z matematyki, z (języka) francuskiego. ‹łac.› …
4экзаминатор — начиная с Петра I; см. Смирнов 343. Через польск. egzaminator из лат. eхāminātor тот, кто испытывает, проверяет …
5egzaminatorka — ż III, CMs. egzaminatorkarce; lm D. egzaminatorkarek rzad. «kobieta egzaminator» …
6poprzestać — dk, poprzestaćstanę, poprzestaćstaniesz, poprzestaćstaną, poprzestaćstań, poprzestaćstał poprzestawać ndk IX, poprzestaćstaję, poprzestaćstajesz, poprzestaćwaj, poprzestaćwał «ograniczyć się do czegoś, zadowolić się czymś» Zdał maturę i na tym… …
7wymaglować — dk IV, wymaglowaćluję, wymaglowaćlujesz, wymaglowaćluj, wymaglowaćował, wymaglowaćowany «wywałkować, wygładzić coś w maglu lub ręczną maglownicą» Wymaglować bieliznę, obrusy. przen. a) «wygnieść w tłoku» Wymaglowali kogoś w pociągu, w tramwaju.… …
8być bez nerwów — {{/stl 13}}{{stl 7}} być człowiekiem niezwykle opanowanym, spokojnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Egzaminator okazał się człowiekiem bez nerwów. {{/stl 10}} …
9dramat — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dramatacie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utwór literacki reprezentujący jeden z gatunków rodzaju literackiego o tej samej nazwie, cechujący się m.in. fabularnym… …
10egzaminatorka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. egzaminatorkarce; lm D. egzaminatorkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} kobieta egzaminator {{/stl 7}} …
- 1
- 2
