Перевод: с русского на все языки
dziwi C4 87
Ничего не найдено.
Попробуйте поискать во всех возможных языках
или измените свой поисковый запрос.
См. также в других словарях:
Верхнелужицкий язык — Самоназвание: Hornjoserbšćina Страны: Германия … Википедия
Dzidzielia (Mythologie) — Dzidzielia (Mythologie), Dziwa, Dziwi, Didilia, die Göttin der Liebe und Ehe bei Sarmaten und Wenden; die Ernährende, Fruchtbarkeit schenkende, eine Naturgottheit, die man sich in Wäldern wohnend, auch dianenähnlich, mit Bogen und Pfeilen bewehrt … Damen Conversations Lexikon
poznać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
poznawać — 1. Ktoś kogoś nie poznaje a) «ktoś udaje, że kogoś nie zna, nie zauważa»: Przecież to ty, chciałbym zawołać, byłeś moim wiernym odbiciem, towarzyszyłeś mi tyle lat, a teraz nie poznajesz mnie! B. Schulz, Sanatorium. b) «ktoś dostrzega w kimś… … Słownik frazeologiczny
dziwić — ndk VIa, dziwićwię, dziwićwisz, dziw, dziwićwił «wprawiać w podziw, w zdumienie; zadziwiać, zdumiewać» Wszystko ją dziwiło i zaciekawiało. Dziwi mnie, że wygłaszasz takie sądy. dziwić się «być zdziwionym, okazywać zdziwienie» Dziwić się czemuś,… … Słownik języka polskiego
poznać — dk I, poznaćznam, poznaćznasz, poznaćznają, poznaćznaj, poznaćznał, poznaćznany poznawać ndk IX, poznaćznaję, poznaćznajesz, poznaćwaj, poznaćwał, poznaćwany 1. «przeniknąć coś myślą, uświadomić sobie związki, zależności między elementami czegoś; … Słownik języka polskiego
wierzch — m III, D. u; lm M. y 1. «górna lub zewnętrzna część, warstwa, powierzchnia czegoś, górny brzeg czegoś (w przeciwieństwie do dolnej lub wewnętrznej części, warstwy, powierzchni, dolnego brzegu)» Wierzch dłoni, stopy. Wierzch tkaniny, futra, buta.… … Słownik języka polskiego
zdziwić — dk VIa, zdziwićwię, zdziwićwisz, zdziw, zdziwićwił, zdziwićwiony «sprawić, że ktoś się dziwi, wprawić w zdumienie» Zdziwiło mnie twoje zachowanie. Nic nie mogło go zdziwić. zdziwić się «odczuć, okazać, że coś jest dziwne, zaskakujące,… … Słownik języka polskiego
zdziwienie — n I 1. rzecz. od zdziwić. 2. «stan człowieka, który się czemuś dziwi, który się zdziwił» Miłe, przykre, niebotyczne zdziwienie. Oniemieć, osłupieć ze zdziwienia. Patrzeć, słuchać ze zdziwieniem. Dowiedzieć się czegoś ku swojemu zdziwieniu.… … Słownik języka polskiego
dawać – dać — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}dupy {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}wulg. {{/stl 8}}{{stl 7}} zwykle o kobiecie: oddawać się komuś, sypiać z kimś {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dziwić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIb, dziwićwi {{/stl 8}}{{stl 7}} oddziaływać w taki sposób, że ktoś jest zdumiony, zachwycony lub zaskoczony; wprawiać w zdumienie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziwiły ich wszystkie zmiany w mieszkaniu. Dziwiło ją… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
