dymić się 2)
1dymić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos ndk VIIb, dymić sięmi się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dymie: wydobywać się z czegoś, unosić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dymi się z komina. Dymiło się z pieca. {{/stl 10}}{{stl 20}} …
2dymić się — Komuś dymi się z czuba zob. czub 1 …
3dymić — ndk VIa, dymićmię, dymićmisz, dymićmił 1. «wydzielać dym, wypuszczać kłęby dymu; kopcić» Komin, piec, dymi. 2. «wydzielać parę; parować» Kawa, zupa dymi. dymić się to samo, co dymić a) w zn. 1: Dymiło się z kominów. W pokoju się dymi. b) w zn. 2 …
4dymić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dymićmię, dymićmi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wydzielać dym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Komin, piec, lokomotywa dymi. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl …
5dymienie — ↨ dymienie się n I rzecz. od dymić (się) …
6kopcić — ndk VIa, kopcićcę, kopcićcisz, kopć, kopcićcił, kopcićcony 1. «wydzielać kopeć; palić się, tlić się wydzielając kopeć; dymić» Lampa, świeca kopci. 2. pot. «palić, ćmić papierosa, fajkę itp.» kopcić się to samo, co kopcić w zn. 1 Kaganek kopcił… …
