drzwi

  • 81wyważyć — dk VIb, wyważyćżę, wyważyćżysz, wyważyćważ, wyważyćżył, wyważyćżony wyważać ndk I, wyważyćam, wyważyćasz, wyważyćają, wyważyćaj, wyważyćał, wyważyćany 1. «podważywszy wyrwać, wysadzić, wybić coś z czegoś; ruszyć z miejsca coś ciężkiego, zwykle… …

    Słownik języka polskiego

  • 82zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… …

    Słownik języka polskiego

  • 83zadzwonić — dk VIa, zadzwonićnię, zadzwonićnisz, zadzwonićdzwoń, zadzwonićnił 1. «poruszyć dzwonem lub dzwonkiem, nacisnąć guzik dzwonka, wywołując dźwięczenie; dać znać o czymś dzwonkiem, dzwonieniem» Zadzwonić do drzwi, do bramy. Zadzwonić na obiad. ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 84załomotać — dk IX, załomotaćoczę (załomotaćocę), załomotaćoczesz (załomotaćocesz), załomotaćocz, załomotaćał «spowodować łomot, stuk; mocno zastukać» Załomotali drewniakami po bruku. Załomotać w drzwi, do drzwi. ∆ Serce komuś (w kimś) załomotało «serce komuś …

    Słownik języka polskiego

  • 85zasuwa — ż IV, CMs. zasuwawie; lm D. zasuwauw «zamek u drzwi, bram itp., składający się z ruchomej metalowej sztabki wsuwanej do specjalnego otworu; także: ta sztabka; rygiel» Zasuwa żelazna. Odsunąć zasuwę. Zamknąć drzwi na zasuwę …

    Słownik języka polskiego

  • 86zaszczepka — ż III, CMs. zaszczepkapce; lm D. zaszczepkapek reg. «haczyk lub skobel służący do zamykania od wewnątrz drzwi lub okien» Zamknąć drzwi na zaszczepkę …

    Słownik języka polskiego

  • 87zatarasować — dk IV, zatarasowaćsuję, zatarasowaćsujesz, zatarasowaćsuj, zatarasowaćował, zatarasowaćowany «zagrodzić, zabarykadować drogę, przejście; zamknąć (drzwi, wejście itp.) zastawiając czymś» Zatarasować przejście dla pieszych. Ulica zatarasowana… …

    Słownik języka polskiego

  • 88zatrzask — m III, D. u, N. zatrzaskkiem; lm M. i 1. «rodzaj guzika, zwykle metalowego, składającego się z dwóch części (jednej z wgłębieniem, drugiej z odpowiednią wypukłością) wchodzących jedna w drugą; służy do zapinania bluzek, rękawiczek, pokrowców… …

    Słownik języka polskiego

  • 89zawias — m IV, D. u, Ms. zawiassie; lm M. y «okucie składające się zazwyczaj z dwu członów połączonych przegubowo, z których jeden jest przytwierdzony do skrzydła drzwi, okna itp., drugi do ościeżnicy (futryn) lub bezpośrednio do wewnętrznej powierzchni… …

    Słownik języka polskiego

  • 90framuga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. framugaudze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} rama okienna lub drzwiowa wprawiona w mur : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przywarła do framugi drzwi, gdy ją mijał. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień