drobnè

  • 121dewocjonalia — blp, D. dewocjonalialiów «drobne przedmioty kultu religijnego znajdujące się w sprzedaży (np. medaliki, obrazki święte, różańce)» Dewocjonalia odpustowe. Sprzedawca dewocjonaliów. ‹śrdwłc.› …

    Słownik języka polskiego

  • 122doniczkowiec — m II, DB. doniczkowiecwca; lm M. doniczkowiecwce, D. doniczkowiecwców zool. doniczkowce «Enchytraeidae, drobne skąposzczety żyjące przeważnie w wilgotnej glebie, hodowane powszechnie na pokarm dla ryb akwariowych; wazonkowce» …

    Słownik języka polskiego

  • 123drażnić — ndk VIa, drażnićnię, drażnićnisz, drażnićnij, drażnićnił, drażnićniony 1. «działać na zmysły pobudzając je do reakcji; niepokoić, łechtać» Gryzący dym drażni nozdrza. Zapach jedzenia drażnił i pobudzał apetyt. ∆ farm. Środki drażniące «substancje …

    Słownik języka polskiego

  • 124dreptać — ndk IX, dreptaćpczę a. dreptaćpcę, dreptaćpczesz, drepcz, dreptaćtał «stawiać małe drobne kroki, chodzić małymi krokami, przebierać nogami» Dreptać po błocie. Dreptać w tańcu. Dreptać drobnymi kroczkami. ◊ Dreptać w miejscu «nie rozwijać się, nie …

    Słownik języka polskiego

  • 125drobno- — «pierwszy człon wyrazów złożonych» a) «będący częścią przymiotnika złożonego, wskazującą na drobne, niewielkie rozmiary, małe znaczenie tego, co nazywa drugi człon złożenia, np. drobnolistny, drobnotowarowy, drobnomieszczański» b) «będący częścią …

    Słownik języka polskiego

  • 126drobnokwiatowy — «mający małe, drobne kwiaty; w botanice termin wchodzący w skład nazwy gatunkowej niektórych roślin» Ślaz drobnokwiatowy. Dziewanna drobnokwiatowa …

    Słownik języka polskiego

  • 127drobnolistny — «mający małe, drobne liście; w botanice termin wchodzący w skład nazwy gatunkowej niektórych roślin» Gałązka drobnolistna. Klon, tytoń drobnolistny. Lipa, paproć drobnolistna …

    Słownik języka polskiego

  • 128drobnonasienny — bot. «mający drobne nasiona» Rośliny drobnonasienne …

    Słownik języka polskiego