drobiazg

  • 21kłótnia — ż I, DCMs. kłótniani; lm D. kłótniani «ostra wymiana zdań, słów między osobami zdenerwowanymi, podnieconymi, mającymi jakieś pretensje do siebie, nie zgadzającymi się pod jakimś względem; sprzeczka, spór» Kłótnia brata z siostrą. Kłótnia między… …

    Słownik języka polskiego

  • 22maleństwo — n III, Ms. maleństwowie; lm D. maleństwoeństw «pieszczotliwie o maleńkim dziecku, zwierzęciu, także o osobie, istocie dorosłej, zwykle delikatnej, słabej, niewielkiej; niekiedy zbiorowo: maleńkie istoty, drobiazg» Biedne, chorowite, drogie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 23mięta — ż IV, CMs. mięcie; lm D. mięt 1. «Mentha, roślina zielna z rodziny wargowych, występująca w wielu gatunkach, głównie w umiarkowanej strefie półkuli północnej; rośnie dziko, niektóre gatunki uprawiane są też jako rośliny ozdobne lub lecznicze, np …

    Słownik języka polskiego

  • 24pestka — ż III, CMs. pestkatce; lm D. pestkatek 1. «wewnętrzna część niektórych owoców składająca się z twardej łupiny oraz z nasiona z błoniastą łupiną nasienną, zawierającego zarodek i niekiedy bielmo» Pestki wiśni, śliwek, dyni. Jeść pestki. ◊ posp.… …

    Słownik języka polskiego

  • 25przelewki — blp, D. przelewkiwek pot. «rzecz błaha, łatwa do wykonania lub opanowania; drobiazg (zwykle w zwrocie z przeczeniem: (To) nie przelewki)» Wojna to nie przelewki. Ze mną nie przelewki …

    Słownik języka polskiego

  • 26stoczyć — dk VIb, stoczyćczę, stoczyćczysz, stocz, stoczyćczył, stoczyćczony staczać ndk I, stoczyćam, stoczyćasz, stoczyćają, stoczyćaj, stoczyćał, stoczyćany 1. «tocząc zsunąć coś z góry, zepchnąć w dół» Stoczyć kamień do rowu. Staczać beczki po pochylni …

    Słownik języka polskiego

  • 27subtelność — ż V, DCMs. subtelnośćści 1. blm rzecz. od subtelny a) w zn. 1: Czyjaś subtelność. Subtelność czyjegoś zachowania. b) w zn. 2: Subtelność kształtów, rysów. c) w zn. 3: Subtelność barw, dźwięków. d) w zn. 4 …

    Słownik języka polskiego

  • 28szczegół — m IV, D. u, Ms. szczegółgóle; lm M. y 1. «jeden z drobnych składników jakiejś sytuacji, sprawy, zdarzenia; rzecz małej wagi; drobiazg» Ważny, drobny, ciekawy szczegół. Szczegóły dotyczące wypadku. Być wtajemniczonym we wszystkie szczegóły sprawy …

    Słownik języka polskiego

  • 29ściąć — dk Xc, zetnę, zetniesz, zetnij, ściął, ścięła, ścięli, ścięty ścinać ndk I, ścinam, ścinasz, ścinają, ścinaj, ścinał, ścinany 1. «oddzielić coś od podstawy, całości, usunąć coś skądś za pomocą ostrego narzędzia» Ściąć trawę, gałęzie. Ściąć las.… …

    Słownik języka polskiego

  • 30żart — m IV, D. u, Ms. żartrcie; lm M. y «coś powiedziane lub zrobione nie na serio, lecz dla rozrywki, zabawy, zakpienia z kogoś; figiel, kawał, dowcip; w lm także: żartowanie» Delikatny, dwuznaczny, głupi, kiepski, niesmaczny, niestosowny, niewinny,… …

    Słownik języka polskiego