drewno

  • 51budulec — m II, D. buduleclca, blm «materiał budowlany, głównie drewno» Stos budulca. Gromadzić budulec na budowę domu. przen. «substancja, ciało stanowiące składnik czegoś lub tworzące coś» …

    Słownik języka polskiego

  • 52buk — m III, N. bukkiem; lm M. i 1. D. a a. u «Fagus, drzewo z rodziny bukowatych, o srebrzystej, gładkiej korze, jajowatych lub eliptycznych liściach, jednopłciowych kwiatach i jadalnych owocach; rośnie w północnej strefie umiarkowanej» 2. D. u… …

    Słownik języka polskiego

  • 53bukowaty — + bot. bukowate «Fagaceae, rodzina drzew, rzadziej krzewów dwuliściennych, obejmująca około 400 gatunków, z których wiele stanowi ważny składnik drzewostanów, a ich drewno (często również kora) ma znaczenie przemysłowe; występuje na obszarach… …

    Słownik języka polskiego

  • 54cedr — m IV, D. u, Ms. cedrdrze; lm M. y «Cedrus, wiecznie zielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, długowieczne (do 3000 lat), rosnące dziko w górach Azji i Afryki, hodowane także w parkach krajów o łagodnym klimacie; drewno tego drzewa, bardzo… …

    Słownik języka polskiego

  • 55cedrowy — przym. od cedr Drzewo, drewno cedrowe. Orzeszki cedrowe. Strop cedrowy. Meble cedrowe. ∆ techn. Olejek cedrowy «olejek eteryczny otrzymywany z drewna cedru atlantyckiego oraz tzw. cedru czerwonego, stosowany głównie w przemyśle perfumeryjnym i… …

    Słownik języka polskiego

  • 56ciosać — ndk I, ciosaćam, ciosaćasz, ciosaćają, ciosaćaj, ciosaćał, ciosaćany, rzad. IX, cioszę a. cieszę, cioszesz a. cieszesz, ciosz a. ciesz «obrabiać drewno lub kamień różnego rodzaju narzędziami ciesielskimi lub kamieniarskimi» Ciosać maszty okrętowe …

    Słownik języka polskiego

  • 57cis — I m IV, Ms. cisie; lm M. y 1. D. a a. u «Taxus baccata, długowieczny krzew lub niskie drzewo z rodziny cisowatych, o zimotrwałych igłach, bardzo rzadkie, chronione; występuje w Europie, północnej Afryce i Azji, często sadzone w parkach» Prastare …

    Słownik języka polskiego

  • 58ciupać — ndk IX, ciupię, ciupiesz, ciup, ciupaćał, ciupaćany ciupnąć dk Va, ciupaćnę, ciupaćniesz, ciupaćnij, ciupaćnął, ciupaćnęła, ciupaćnęli, ciupaćnięty, ciupaćnąwszy, gw. «lekko, słabo uderzać, zwłaszcza siekierą, rąbać na drobne kawałki» Ciupać… …

    Słownik języka polskiego

  • 59czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… …

    Słownik języka polskiego

  • 60czeczotka — ż III, CMs. czeczotkatce; lm D. czeczotkatek 1. «Carduelis flammea, ptak z rodziny łuszczaków, upierzony brunatno, wierzch głowy karminowy, kantar i podgardle czarne; gnieździ się na północy Eurazji i Ameryki, w Polsce pojawia się tylko zimą» 2.… …

    Słownik języka polskiego