dotkliwie

  • 21pobić — dk Xa, pobićbiję, pobićbijesz, pobićbij, pobićbił, pobićbity pobijać ndk I, pobićam, pobićasz, pobićają, pobićaj, pobićał, pobićany 1. «bijąc, uderzając w coś wtłoczyć, wcisnąć, wepchnąć głębiej uderzany przedmiot» Pobić czop, gwóźdź, klin, kołek …

    Słownik języka polskiego

  • 22poharatać — dk I, poharataćam, poharataćasz, poharataćają, poharataćaj, poharataćał, poharataćany 1. posp. «poranić, dotkliwie skaleczyć w wielu miejscach» Poharatać rywala nożem. Poharatać sobie szkłem nogę. 2. posp. «pociąć, podziurawić, połamać,… …

    Słownik języka polskiego

  • 23poparzyć — dk VIb, poparzyćrzę, poparzyćrzysz, poparzyćparz, poparzyćrzył, poparzyćrzony «spowodować oparzenie, sparzenie; oparzyć w wielu miejscach, sparzyć jedno po drugim» Poparzyć kogoś dotkliwie wrzątkiem. Poparzyć sobie ręce kwasem. poparzyć się «ulec …

    Słownik języka polskiego

  • 24porozbijać — dk I, porozbijaćam, porozbijaćasz, porozbijaćają, porozbijaćaj, porozbijaćał, porozbijaćany 1. «rozbić, potłuc (kolejno) wiele czegoś» W złości porozbijał sprzęty. Wszystkie drzwi w domu były porozbijane. 2. «o wielu osobach: uszkodzić jakąś… …

    Słownik języka polskiego

  • 25potłuc — dk XI, potłuctłukę, potłuctłuczesz, potłuctłucz, potłuctłukł, potłuctłuczony, potłuctłukłszy 1. «rozbić na kawałki (zwykle kilka przedmiotów kolejno) albo bijąc w coś zniszczyć, uszkodzić w wielu miejscach; porozbijać» Potłuc talerze, szklanki.… …

    Słownik języka polskiego

  • 26przenikliwie — przenikliwieej 1. «przenikając na wskroś; dotkliwie, dojmująco, dokuczliwie, dogłębnie» Jest przenikliwie zimno. Boli kogoś coś przenikliwie. 2. «o dźwiękach: drażniąco działając na słuch; donośnie, ostro» Syreny zawyły przenikliwie. Dzieci… …

    Słownik języka polskiego

  • 27przeniknąć — dk Va, przeniknąćnę, przeniknąćniesz, przeniknąćnij, przeniknąćnął, przeniknąćnęła, przeniknąćnęli, przeniknąćnięty, przeniknąćnąwszy przenikać ndk I, przeniknąćam, przeniknąćasz, przeniknąćają, przeniknąćaj, przeniknąćał 1. «o zapachach,… …

    Słownik języka polskiego

  • 28ruski — + ruscy «dotyczący Rusi średniowiecznej wschodniej Słowiańszczyzny; potocznie także: rosyjski» Ziemie ruskie. Książęta ruscy. ∆ Języki ruskie «języki wschodniosłowiańskie: rosyjski, ukraiński, białoruski, zwłaszcza w ich wcześniejszym okresie… …

    Słownik języka polskiego

  • 29sprać — dk IX, spiorę, spierzesz, spierz, sprał, sprany spierać ndk I, spraćam, spraćasz, spraćają, spraćaj, spraćał, spraćany 1. «piorąc usunąć brud, plamy z materiału; piorąc odbarwić, usunąć farbę z tkaniny» Sprać plamy z obrusa. Stary, sprany… …

    Słownik języka polskiego

  • 30trapić — ndk VIa, trapićpię, trapićpisz, trap, trapićpił, trapićpiony książk. «wyrządzać komuś przykrość, dotkliwie dawać się odczuwać, dawać się we znaki; niepokoić, martwić, nękać, gnębić» Kogoś trapią choroby, zmartwienia. Kraj trapiły wojny. trapić… …

    Słownik języka polskiego