doszczętnie

  • 21miażdżyć — ndk VIb, miażdżyćdżę, miażdżyćdżysz, miażdż, miażdżyćdżył, miażdżyćdżony «gnieść, kruszyć, tłuc coś na drobniutkie części, na miazgę; rozgniatać, rozbijać, rozkruszać» Miażdżyć żwir. Głaz miażdży komuś nogę. przen. «niszczyć doszczętnie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 22niegdyś — książk. «w przeszłości (zwykle odległej); kiedyś, dawniej» Niegdyś była pięknością. Miał niegdyś czarne włosy. Wspaniałe niegdyś miasto, dziś doszczętnie zrujnowane. W pustym niegdyś domu, teraz zrobiło się tłoczno …

    Słownik języka polskiego

  • 23obłupić — dk VIa, obłupićpię, obłupićpisz, obłupićłup, obłupićpił, obłupićpiony rzad. obłupiać ndk I, obłupićam, obłupićasz, obłupićają, obłupićaj, obłupićał, obłupićany 1. → obłupać ◊ Obłupić kogoś ze skóry «wyzyskać kogoś pod względem materialnym, zabrać …

    Słownik języka polskiego

  • 24perzyna — ż IV, CMs. perzynanie, blm przestarz. «to, co się pali lub zostało zniszczone pożarem; zgliszcze» dziś tylko we fraz. Obrócić coś w perzynę, obrócić, rozsypać się w perzynę, zamienić (się) w perzynę «spalić (się) doszczętnie, zniszczyć (się)… …

    Słownik języka polskiego

  • 25popiół — m IV, D. popiółpiołu, Ms. popiółpiele; lm M. popiółpioły 1. «pozostałość (w postaci szarego proszku) po spaleniu substancji pochodzenia organicznego, zwykle drzewa, węgla» Miałki, gruby, szary popiół. Wybierać popiół z pieca. Wygrzebywać z… …

    Słownik języka polskiego

  • 26pozostawić — dk VIa, pozostawićwię, pozostawićwisz, pozostawićstaw, pozostawićwił, pozostawićwiony pozostawiać ndk I, pozostawićam, pozostawićasz, pozostawićają, pozostawićaj, pozostawićał, pozostawićany 1. «nie zabrać czegoś lub kogoś ze sobą, nie ruszyć z… …

    Słownik języka polskiego

  • 27proch — m III, D. u; lm M. y 1. zwykle blm «materiał wybuchowy miotający, mało wrażliwy na bodźce mechaniczne, łatwo zapalny, spalający się powierzchniowo bez detonacji» Proch strzelniczy. Nabić, naładować broń prochem. ∆ techn. Proch bezbłyskowy, proch… …

    Słownik języka polskiego

  • 28przemoknąć — dk Vc, przemoknąćnę, przemoknąćniesz, przemoknąćnij, przemoknąćmókł a. przemoknąćnął, przemoknąćmokła, przemoknąćmokli, przemoknąćkły, przemoknąćmókłszy przemakać ndk I, przemoknąćam, przemoknąćasz, przemoknąćają, przemoknąćaj, przemoknąćał 1.… …

    Słownik języka polskiego

  • 29puch — m III, D. u; lm M. y 1. «drobne, miękkie pióra o bardzo krótkiej stosinie i rozpierzchłych promieniach, tworzące podszycie piór pokrywowych u dorosłych ptaków i wyłączną osłonę ciała u piskląt; u ssaków: krótkie, miękkie, bezrdzeniowe włosy… …

    Słownik języka polskiego

  • 30reszta — ż IV, CMs. resztaszcie; lm D. reszt częściej w lp 1. «to, co pozostaje z całości, z ogółu po odjęciu, zużyciu, wyczerpaniu itp. jakiejś części, liczby; pozostałość, ostatek; także o ludziach: pozostali ludzie, pozostałe osoby» Zabrać resztę… …

    Słownik języka polskiego