dokonany

  • 11bojówka — ż III, CMs. bojówkawce; lm D. bojówkawek «oddział zbrojny tworzony i kierowany przez organizację bojową» Hitlerowskie bojówki nacjonalistyczne. Zamach dokonany przez bojówkę …

    Słownik języka polskiego

  • 12czasownik — m III, D. a, N. czasownikkiem; lm M. i jęz. «część mowy obejmująca wyrazy podlegające koniugacji, oznaczające zwykle czynność lub stan; wyraz należący do tej części mowy» ∆ Czasownik przechodni «czasownik rządzący bezpośrednio (bez pośrednictwa… …

    Słownik języka polskiego

  • 13dokonaność — ż V, DCMs. dokonanośćści, blm rzecz. od dokonany (tylko w zn. 2) Dokonaność czynności, czasownika …

    Słownik języka polskiego

  • 14eoliczny — geol. «dokonany przez wiatr; osadzony, nawiany przez wiatr» Eoliczne formacje, formy, osady. Eoliczna erozja. Eoliczne procesy. ‹od imienia gr. boga wiatrów› …

    Słownik języka polskiego

  • 15fonokardiogram — m IV, D. u, Ms. fonokardiogrammie; lm M. y med. «zapis tonów i szmerów serca dokonany za pomocą fonokardiografu» ‹gr. + kardiogram› …

    Słownik języka polskiego

  • 16ilorazowy — 1. przym. od iloraz ∆ elektr. Miernik ilorazowy → logometr 2. «ile razy powtórzony, dokonany, występujący» …

    Słownik języka polskiego

  • 17metafraza — ż IV, CMs. metafrazazie, blm 1. lit. «przerobienie wiersza na prozę» 2. lit. «dosłowny przekład z jednego języka na inny, dokonany w celu dokładnego oddania treści dzieła, stosowany zazwyczaj w tłumaczeniach klasycznych dzieł epickich» ‹gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 18nieumyślny — nieumyślnyni «dokonany pomimo woli, wyrządzony niechcący, niezamierzony, nie planowany; mimowolny, przypadkowy» Nieumyślna krzywda. Nieumyślne zabójstwo, potrącenie kogoś …

    Słownik języka polskiego

  • 19niewiniątko — n II, N. niewiniątkokiem; lm D. niewiniątkotek «ironicznie o kimś nieśmiałym, skromnym, naiwnym lub pozującym na takiego; dawniej: małe dziecko, niemowlę» Mieć minę niewiniątka. Robić z siebie niewiniątko. Udawać niewiniątko. ∆ rel. Rzeź… …

    Słownik języka polskiego

  • 20orężny — książk. «dokonany za pomocą oręża; związany z użyciem broni, zbrojny» Rozprawa, walka orężna. Pomoc orężna. Orężne starcie …

    Słownik języka polskiego