dobyć się
1dobyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dobywać (się) {{/stl 7}} …
2dobywać się – dobyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wydobywszy się z jakiegoś miejsca, rozchodzić się w powietrzu; wydostawać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Z otworu dobywała się para. Zza ściany dobywa się hałas. {{/stl 10}} …
3dobyć — dk, dobyćbędę, dobyćbędziesz, dobyćbędą, dobyćbądź, dobyćbył, dobyćbyty dobywać ndk I, dobyćam, dobyćasz, dobyćają, dobyćaj, dobyćał, dobyćany 1. «dotrwać do pewnego czasu; pozostać» Dobyć do końca zebrania. 2. przestarz. «wydobyć, wydostać»… …
4dobywać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dobywaćam, dobywaća, dobywaćają, dobywaćany {{/stl 8}}– dobyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk XIIb, dobywaćbędę, dobywaćbędzie, dobywaćbądź {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pozostawać w… …
5wysilić — dk VIa, wysilićlę, wysilićlisz, wysilićsil, wysilićlił, wysilićlony wysilać ndk I, wysilićam, wysilićasz, wysilićają, wysilićaj, wysilićał, wysilićany «zmusić do wysiłku; natężyć, wytężyć» Wysilić dowcip, fantazję. Wysilić pamięć, spryt. Wysilić… …
6miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… …
