dobrze ci tak!

  • 61i — 1. «litera oznaczająca samogłoskę i (np. w wyrazach: ile, iść) lub miękkość poprzedzającej spółgłoski (np. w wyrazach: biały, miasto, wiedza, ciocia, siano) albo oznaczająca jednocześnie: samogłoskę i oraz miękkość głoski poprzedzającej (np. w… …

    Słownik języka polskiego

  • 62no — 1. «partykuła o charakterze ekspresywnym używana jako wzmocnienie trybu rozkazującego (lub jego znaczeniowych równoważników), niekiedy z odcieniem nalegania, perswazji; jako wzmocnienie trybu rozkazującego złożonego może wyrażać warunek,… …

    Słownik języka polskiego

  • 63zwać — ndk IX, zwę, zwiesz (rzad. zowię, zowiesz), zwij, zwał, zwany «określać jakąś nazwą, jakimś mianem, imieniem; dawać komuś, czemuś jakąś nazwę, nazywać» Zwano ich bohaterami. Dzieci zwały go wujkiem. W domu zwą ją Dzidzią. Pokój zwany salonem. ∆… …

    Słownik języka polskiego

  • 64się — {{/stl 13}}{{stl 8}}zaim. ndm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wskazuje, że osobowy wykonawca danej czynności jest nieokreślony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ostatnio dużo mówi się o szkodliwości palenia.W tym domu nie… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 65kość — 1. pot. Coś rozeszło się, rozlazło się po kościach «coś skończyło się bez przykrych skutków»: Na szczęście sprawa jakoś rozeszła się po kościach i wszystko dobrze się skończyło. Cosm 12/2000. 2. pot. Czuć coś w kościach «odczuwać skutki wysiłku,… …

    Słownik frazeologiczny

  • 66nie ma — 1. pot. Nie ma co «wyrażenie wypowiadane zwykle z ironią, oznaczające, że to, o czym się mówi, jest prawdą»: Tę rundę pan wygrał – rzekł. – Nie ma co, daliśmy się nabrać. Andrzej Zbych, Stawka. 2. Nie ma obawy, pot. nie ma strachu «powiedzenie… …

    Słownik frazeologiczny

  • 67pan — 1. Być panem położenia, sytuacji «być osobą, od której w danej chwili coś zależy»: Jagiełło doskonale rozumiał, że te dwie wielkie, niesłychanie bogate republiki kupieckie stanowią szczebel do ostatecznego zwycięstwa na wschodzie. Kto nimi… …

    Słownik frazeologiczny

  • 68siedzieć — 1. pot. żart. Mieć na czym siedzieć «mieć duże pośladki, szerokie biodra»: – Nie zaprzeczę, że masz na czym siedzieć... – zaczął żartować. W. M. Korczyńska, Wróć. 2. Siedzieć komuś na karku, na głowie a) «naprzykrzać się komuś»: Przecież nie będę …

    Słownik frazeologiczny

  • 69dziać się — ndk Xb, dzieje się, dziej się, działo się «odbywać się, stawać się, zdarzać się, zachodzić» Wokół panowała cisza, nic się nie działo. Był tak zamyślony, że nie wiedział, co się wokół dzieje. Działo się to bardzo dawno temu. ◊ Dzieje się coś komuś …

    Słownik języka polskiego

  • 70jako — 1. «wyraz wiążący z wyrazem nadrzędnym rzeczowniki (rzadziej występujące w ich funkcji przymiotniki lub imiesłowy) uwydatniające funkcję, szczególny charakter czegoś, zajęcie, stanowisko, rolę pełnioną w stosunku do czegoś itp.» Często się go… …

    Słownik języka polskiego