do żeglugi

  • 31parowiec — m II, D. parowiecwca; lm M. parowiecwce, D. parowiecwców «statek wodny z napędem parowym poruszany za pomocą parowego silnika tłokowego lub turbiny parowej» Parowiec transoceaniczny. Parowiec żeglugi przybrzeżnej. Podróżować, płynąć parowcem …

    Słownik języka polskiego

  • 32pełnomorski — pełnomorskiscy «położony nad pełnym morzem; przystosowany do obsługi statków pływających na pełnym morzu; odbywający się na pełnym morzu; dostosowany do żeglugi na pełnym morzu» Jacht, kuter, statek pełnomorski. Port pełnomorski. Barka, jednostka …

    Słownik języka polskiego

  • 33pilot — m IV, DB. a, Ms. pilotocie; lm M. pilotoci, DB. ów 1. «osoba odpowiednio wyszkolona, mająca uprawnienia do kierowania statkiem powietrznym; lotnik» Pilot szybowcowy, myśliwski. Pilot śmigłowca, bombowca, odrzutowca. Piloci balonów, sterowców.… …

    Słownik języka polskiego

  • 34pilotaż — m II, D. u, blm 1. «prowadzenie statków powietrznych, umiejętność prowadzenia statków powietrznych» ∆ Pilotaż podstawowy «umiejętność prowadzenia statku powietrznego obejmująca podstawowe fazy lotu: start, wznoszenie, lot po prostej, zakręty,… …

    Słownik języka polskiego

  • 35pilotować — ndk IV, pilotowaćtuję, pilotowaćtujesz, pilotowaćtuj, pilotowaćował, pilotowaćowany 1. «kierować statkiem powietrznym (samolotem, balonem, szybowcem itp.)» Pilotować helikopter, odrzutowiec, samolot myśliwski. Balony, sterowce pilotowane przez… …

    Słownik języka polskiego

  • 36pokładowy — pokładowywi przym. od pokład w zn. 1 i 3. a) w zn. 1: Oficer pokładowy. Broń pokładowa. Urządzenia pokładowe. ∆ Dziennik pokładowy (okrętowy) «księga, w której zapisuje się dane dotyczące żeglugi, oraz wydarzenia zaszłe na okręcie» b) w zn. 3:… …

    Słownik języka polskiego

  • 37regulacja — ż I, DCMs. regulacjacji; lm D. regulacjacji (regulacjacyj) 1. «ujmowanie, ujęcie czegoś w pewne przepisy, normy; porządkowanie, uporządkowanie, normowanie, unormowanie» Regulacja cen, płac. Regulacja podaży i popytu (na rynku). Przeprowadzić… …

    Słownik języka polskiego

  • 38spławny — «nadający się do żeglugi; żeglowny» Spławna rzeka. Spławny kanał. Wody spławne …

    Słownik języka polskiego

  • 39tor — I m IV, D. u, Ms. torze; lm M. y 1. «trasa, droga, po których porusza się jakieś ciało; droga, którą zakreśla w przestrzeni poruszający się obiekt, np. pocisk, pojazd kosmiczny; trajektoria» Tory planet. Tor światła. Tory elektronów wewnątrz… …

    Słownik języka polskiego

  • 40ubranie — n I 1. rzecz. od ubrać. 2. lm D. ubrań «garnitur męski; spodnie i marynarka uszyte z tego samego materiału; także wszystko to, co służy do okrycia ludzkiego ciała; odzież» Stare, nowe, najlepsze, eleganckie, świąteczne, wytarte ubranie. Ubranie… …

    Słownik języka polskiego