do żeglugi

  • 21kondemnacja — ż I, DCMs. kondemnacjacji; lm D. kondemnacjacji (kondemnacjacyj) «uznanie statku przez Izbę Morską za niezdatny do żeglugi i nie nadający się do naprawy» ‹z łac.› …

    Słownik języka polskiego

  • 22liniowy — liniowywi przym. od linia ∆ Wymiary liniowe «długość, szerokość, średnica itd. wyrażona w jednostkach długości» ∆ Centymetr, metr liniowy «centymetr, metr bieżący» ∆ fiz. Rozszerzalność liniowa «właściwość fizyczna ciał, polegająca na zwiększaniu …

    Słownik języka polskiego

  • 23locja — ż I, DCMs. locjacji 1. blm mors. «dział nauki o żegludze zajmujący się opisem wód i wybrzeży z punktu widzenia potrzeb żeglugi, w zależności od pory roku i stanu pogody» Studiować locję. 2. lm D. locjacji (locjacyj) mors. «pomocniczy podręcznik… …

    Słownik języka polskiego

  • 24lodołamacz — m II, D. a; lm M. e, D. y ( ów) «statek o specjalnej konstrukcji, przeznaczony do łamania i kruszenia pokrywy lodowej mórz i rzek w celu umożliwienia żeglugi innym statkom; łamacz lodu» Lodołamacz atomowy …

    Słownik języka polskiego

  • 25morze — n I; lm D. mórz «część oceanu oddzielona łańcuchem wysp, progiem podmorskim lub rozczłonkowanym lądem; także wielki zamknięty obszar wodny (np. Morze Kaspijskie); potocznie: przeciwieństwo lądów lub całość wód oceanicznych» Błękitne, granatowe,… …

    Słownik języka polskiego

  • 26nabieżnik — m III, D. a, N. nabieżnikkiem; lm M. i mors. «dwa znaki nawigacyjne ustawione tak, że kierunek wyznaczony łączącą je prostą wskazuje właściwy kurs statku w miejscach trudnych dla żeglugi» …

    Słownik języka polskiego

  • 27nautologia — ż I, DCMs. nautologiagii, blm «nauka badająca historię rozwoju żeglugi, stoczni, portów» ‹z gr.› …

    Słownik języka polskiego

  • 28nawigacyjnie — «pod względem nawigacyjnym, z punktu widzenia żeglugi» Rzeka dogodna nawigacyjnie …

    Słownik języka polskiego

  • 29nieżeglowny — «nie nadający się do żeglugi, kursowania statków» Nieżeglowna rzeka. Nieżeglowny szlak wodny …

    Słownik języka polskiego

  • 30odminować — dk IV, odminowaćnuję, odminowaćnujesz, odminowaćnuj, odminowaćował, odminowaćowany odminowywać ndk VIIIa, odminowaćowuję, odminowaćowujesz, odminowaćowuj, odminowaćywał, odminowaćywany, wojsk. «oczyścić teren z min, usunąć miny; rozminować»… …

    Słownik języka polskiego