dir n
1dir — ↑ du …
2dir ... — dir …
3dirəkləmə — «Dirəkləmək»dən f. is …
4dirəklənmə — «Dirəklənmək»dən f. is …
5dirəklətmə — «Dirəklətmək»dən f. is …
6dirəmə — «Dirəmək»dən f. is …
7dirənmə — «Dirənmək»dən f. is …
8dirəşmə — «Dirəşmək»dən f. is …
9dir — dir̃ interj., dìr 1. dar (kartojant nusakomas važiavimas ratais): Įsisėdo rateliuos, dir̃ dir̃ dir̃ ir pakalnėj Kp. Su ratukais dir̃ dir̃ dir̃ nuo kalno Srv. Dir̃ dir̃ dir̃ atvažiuoja Lp. Pamažiukais sau dìr dìr dìr ir pardirdnosu Vvr. 2.… …
10dir — [di:ɐ̯] Personalpronomen; Dativ von »du«>: a) das hat er dir längst verziehen. b) <reflexivisch> wünsch dir was! * * * dịr 〈Personalpron., Dat. von „du“〉 ich sage es dir; wasch dir bitte die Hände; wie du mir, so ich dir! 〈Sprichw.〉;… …
