diffidere

  • 1se défier — ● se défier verbe pronominal (de défier, avec influence du latin diffidere, ne pas se fier à) Littéraire Ne pas avoir confiance en quelqu un, quelque chose, s en méfier, être ou se mettre en garde contre eux : Elle s est toujours défiée des… …

    Encyclopédie Universelle

  • 2défier — [ defje ] v. tr. <conjug. : 7> • 1080 desfier; de dé et fier 1 ♦ Inviter (qqn) à venir se mesurer comme adversaire. ⇒ provoquer. Défier qqn en combat singulier. Défier un ami aux échecs. Défier le tenant du titre (⇒ challenger) . 2 ♦ Mettre …

    Encyclopédie Universelle

  • 3desfide — DESFÍDE, desfid, vb. III. tranz. 1. A chema, a provoca pe cineva să dovedească un lucru, ştiut fiind că nu va reuşi. ♦ A spune cuiva că nu este crezut sau că este considerat incapabil. 2. A înfrunta, a nesocoti o primejdie; a sfida, a brava.… …

    Dicționar Român

  • 4desfier — I. Se Desfier, Diffidere. Desfier un autre au combat, Bellum indicere, Pro hoste se haberi velle nuntiare. II. Se desfier de ses gens de guerre, Rebus suis diffidere. Qui se desfie et desespere, Diffidens. Se desfiant de son droit, Sçachant avoir …

    Thresor de la langue françoyse

  • 5Diffide — Dif*fide , v. i. [L. diffidere. See {Diffident}.] To be distrustful. [Obs.] Dr. H. More. [1913 Webster] …

    The Collaborative International Dictionary of English

  • 6Diffident — Dif fi*dent, a. [L. diffidens, entis, p. pr. of diffidere; dif = dis + fidere to trust; akin to fides faith. See {Faith}, and cf. {Defy}.] 1. Wanting confidence in others; distrustful. [Archaic] [1913 Webster] You were always extremely diffident… …

    The Collaborative International Dictionary of English

  • 7diffident — adjective Etymology: Middle English, from Latin diffident , diffidens, present participle of diffidere to distrust, from dis + fidere to trust more at bide Date: 15th century 1. hesitant in acting or speaking through lack of self confidence 2 …

    New Collegiate Dictionary

  • 8Deponens — Ein Deponens (pl. Deponentien oder verba deponentia; v. lat.: dēpōnere = ablegen, weglegen) ist ein Verb, welches nur in Passivformen existiert, dabei aber aktive Bedeutung hat. Seine passive Bedeutung hat es nach antiker Sichtweise bildlich… …

    Deutsch Wikipedia

  • 9Semideponens — (v. lat. deponere = ab bzw. niederlegen) ist ein Terminus aus der lateinischen Sprachwissenschaft. Bei Semideponentien sind die beiden Verbalstämme den Diathesen unterschiedlich zugeordnet, d.h. sie haben entweder einen aktivischen Präsensstamm… …

    Deutsch Wikipedia

  • 10Diffidenz — (lat. diffidentia), Mißtrauen; diffidiren (lat. diffidere), mißtrauen, verzweifeln …

    Herders Conversations-Lexikon