dişsiz
1dişsiz — sif. 1. Ağzında dişləri olmayan. Dişsiz ağız – dişsiz dəyirman. (Ata. sözü). Kişi quru çörəyi dişsiz damağında övkələdikcə çənəsi şaqqıldayır, gicgahlarındakı damarlar oynayırdı. İ. Ş.. 2. məc. dan. Zəif, sözü keçməyən, ağzıboş, nüfuzsuz,… …
2dişsiz — sf. Dişi olmayan …
3EDRED — Dişsiz, dişi çıkmamış veya dökülmüş kimse …
4HETMA' — Dişsiz olup kurban edilemeyen hayvan …
5bir düziye — zf. Kesintisiz, sürekli, ardı arkası kesilmeksizin Ağzı yayılıyor, dişsiz yerlerin kara çukurları bir düziye meydana çıkıyor. H. E. Adıvar …
6dişsizlik — is., ği Dişsiz olma durumu Dişsizlikten peltek çıkan bir sesle sordu. R. H. Karay …
7kılıç balığıgiller — is., ç., hay. b. Her türlü kılıç balığı olan, dişsiz ve pulsuz kemikli balıklar familyası …
8mırtıx — (Gəncə, Qazax, Tovuz, Şəmkir) 1. çapıq (Qazax, Tovuz, Şəmkir) 2. dişsiz, dişi tökülmüş (Gəncə). – Yazığın dodağı bərk yaralınıf, mırtığ olajax (Qazax) …
9ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… …
10dəryaz — is. Ot çalmaq üçün uzunsaplı, dişsiz orağa oxşayan alət; kərənti. Əlində dəryaz ot biçir; Mayis ayı biçinçilər. A. S.. Yaşıl çiçəkli çəmənlərdə dəryazlar hərlənir, ot tayaları basılırdı. S. R …
- 1
- 2