diş hekimi
1diş hekimi — is., tıp Diş, ağız bakımıyla ve hastalıklarıyla uğraşan hekim, dişçi, diş doktoru, diş tabibi …
2diş — is. 1) Çene kemiklerinin üstüne dizili, ısırıp koparmaya ve çiğnemeye yarayan sert, beyaz organlardan her biri 2) Çark, testere, tarak vb. çentikli şeylerdeki çıkıntıların her biri Çarkın dişleri tebessüm eder gibi tatlı bir ses çıkardı. S. F.… …
3diş doktoru — is., tıp Diş hekimi …
4diş tabibi — is., tıp Diş hekimi …
5hekim — is., Ar. ḥakīm İnsanlardaki hastalıkları teşhis ve onları ilaçlarla veya bazı araçlarla tedavi eden kimse, doktor, tabip Hekim, ebenin kendi odasına geleceğini sandıysa doğru çıkmadı. M. Ş. Esendal Birleşik Sözler hekimbaşı başhekim Lokman hekim… …
6dişçi — is., hlk. Diş hekimi Birleşik Sözler dişçi koltuğu …
7dişçi koltuğu — is. Diş hekimi muayenehanesinde bulunan, aşağı, yukarı ve geriye hareket eden, birtakım donanımlara sahip özel koltuk …
8hariciyeci — is. 1) Dış siyaset ile uğraşan meslek adamı 2) tıp Hariciye hastalıkları uzman hekimi …