deski

  • 111tarcicowy — «odnoszący się do tarcicy; zrobiony z tarcic» Tarcicowe deski …

    Słownik języka polskiego

  • 112teatralny — teatralnyni 1. «dotyczący teatru i spraw z nim związanych, nadający się, przeznaczony dla teatru, występujący, wystawiany w teatrze, mieszczący się, pracujący w teatrze, dla teatru; sceniczny» Problematyka teatralna. Krytyk, recenzent,… …

    Słownik języka polskiego

  • 113trzeć — ndk XI, trę, trzesz, trzyj, tarł, tarty 1. «naciskając przesuwać czymś po czymś, szorować po czymś, pocierać czymś o coś» Opony trą o asfalt. Trzeć ręką czoło. Trzeć ciało ręcznikiem. 2. «rozdrabniać coś na cząstki za pomocą tarki lub rozgniatać… …

    Słownik języka polskiego

  • 114trzeszczeć — dk VIIb, trzeszczećczę, trzeszczećczysz, trzeszcz, trzeszczećczał, trzeszczećczeli 1. «wydawać chrzęst, trzask, zwykle na skutek pękania, łamania się, rozrywania się czegoś lub tarcia; chrobotać, chrzęścić, skrzypieć» Deski, schody, suche gałązki …

    Słownik języka polskiego

  • 115uchwycić — dk VIa, uchwycićcę, uchwycićcisz, uchwyć, uchwycićcił, uchwycićcony 1. «ująć coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); wziąć, złapać, schwycić» Uchwycić konia za uzdę. Uchwycić kogoś za rękę, za kark, za kołnierz. Uchwycić… …

    Słownik języka polskiego

  • 116upiłować — dk IV, upiłowaćłuję, upiłowaćłujesz, upiłowaćłuj, upiłowaćował, upiłowaćowany upiłowywać ndk VIIIa, upiłowaćowuję, upiłowaćowujesz, upiłowaćowuj, upiłowaćywał, upiłowaćywany «odciąć za pomocą piły; skrócić, przytrzeć za pomocą pilnika; odpiłować …

    Słownik języka polskiego

  • 117wdzięczny — wdzięcznyni, wdzięcznyniejszy 1. «poczuwający się do zobowiązań moralnych za doznane od kogoś dobro, pragnący się za to dobro odwzajemnić» Być wdzięcznym komuś za przysługę, za pomoc. Być komuś wdzięcznym do końca życia, do grobowej deski. Jestem …

    Słownik języka polskiego

  • 118wieszak — m III, D. a, N. wieszakkiem; lm M. i 1. «sprzęt w postaci deski, prętów przytwierdzonych do ściany, czasem wolno stojącego słupka, zaopatrzony w haki, kołki, służący do wieszania ubrań, ręczników itp.; także pojedynczy hak lub kołek o tym samym… …

    Słownik języka polskiego

  • 119wodny — 1. «będący wodą, odnoszący się do wody cieczy» Basen, zbiornik wodny. Para wodna. ∆ Farba wodna → akwarela ∆ Znak wodny «znak na papierze w postaci półprzezroczystych liter lub rysunku, widoczny przy oglądaniu papieru pod światło» ∆ Roztwór wodny …

    Słownik języka polskiego

  • 120wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… …

    Słownik języka polskiego