deizm

См. также в других словарях:

• deizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. deizmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} jedna z oświeceniowych doktryn dotyczących religii i wiary w Boga, uznająca istnienie Boga, lecz odrzucająca wiarę w jego bezpośrednie kierowanie światem oraz wiarę w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• deizm — is., din b., Fr. déisme Tanrı yı yalnızca ilk sebep olarak kabul eden, Tanrı için başka herhangi bir güç ve nitelik tanımayan, vahyi reddeden görüş, neden tanrıcılık …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• deizm — m IV, D. u, Ms. deizmzmie, blm «kierunek filozoficzno teologiczny (także stanowisko światopoglądowe) powstały w okresie Oświecenia, uznający Boga za stwórcę i prawodawcę, ale odrzucający jego bezpośrednie kierownictwo światem, wiarę w cuda i… …   Słownik języka polskiego

• deizm — <fr. deisme əsli lat. deus – Allah> fəls. Allahın yalnız dünyanı yaradan ilk qüvvə olduğunu mümkün hesab edən, lakin onun bir şəxsiyyət kimi mövcud olub təbiət və cəmiyyət həyatına müdaxiləsini inkar edən, XVII XVIII əsrlərdə Avropada… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

• deist — is., din b., Fr. déiste Deizm yanlısı, neden tanrıcı …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• neden tanrıcılık — is., ğı, din b. Deizm …   Çağatay Osmanlı Sözlük

• deistyczny — deistycznyni «oparty na deizmie, wynikający z deizmu; hołdujący zasadom deizmu, wyznający deizm» Deistyczne hasła Oświecenia. Światopogląd deistyczny …   Słownik języka polskiego

• deist — <lat.> Deizm tərəfdarı …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti