deşik
21muşabağ — (Qax) deşik deşik. – Seni <sənin> xarbıl muşabağ olsın …
22saf-saf — olmağ: (Quba) deşik deşik olmaq. – Əleg lap saf saf olub gidib …
23kəfgir — f. 1) xörəyin kəfini yığmaq, aş və s. çəkmək üçün deşik deşik alət; 2) saat rəqqası …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
24aşsüzən — is. Aşın düyüsünü və s. ni süzməyə məxsus deşik deşik qab. Qəfəs olmadığı üçün alacəhrəni bir gün aşsüzən altında saxladıq. S. S. A …
25bizləmək — f. 1. Biz ilə deşmək, biz soxmaq, biz ilə deşik deşik etmək, yaxud biz batırmaq. 2. məc. Təhrik etmək, məcbur etmək, tovlamaq. <İsgəndər:> Bacılar hərə bir yandan səni bizləyəcəklər ki, «dinmə, kəs səsini, xortdan gələr, səni aparar». C. M …
26çopur — is. Çiçək xəstəliyindən üzdə qalan kələ kötür, nahamarlıq, dəlmə deşik. Gülbadamın çopuru dərin olsaydı da, üzünü eyibli etməzdi, çünki onun böyük, ala, uzunkirpikli gözləri üzünün tamam eybini örtürdü. N. N.. // Sifətində belə kələ kötür, dəlmə… …
27oyuq — 1. is. 1. Oyulmuş yer; mağara, kaha. Qayaların oyuğunda yuva salar kəsəyənlər. O. S.. Kəklikli qayanın sinəsində iki böyük daş parçalanıb uçmuş, . . dərin oyuqlar açılmışdı. B. Bayramov. 2. Bir şeyin üzərində dərmə deşik, deşik, dəlik. Sanki çay… …
28şadara — is. Buğdanın, arpanın zibilini, torpağını təmizləmək üçün xəlbir. Şadara kimi – deşik deşik, dəlik dəlik. İynə vurdurmaqdan bədəni şadara kimidir …
29şanə-şanə — z. klas. Parça parça, tikətikə, deşik deşik. Şanə şanə olmaq klas. – parça parça olmaq, tikə tikə olmaq, dəlikdəlik olmaq, şanələnmək …
30şanələnmək — f. klas. Şanə şanə olmaq. // məc. Dəlik dəlik, deşik deşik olmaq, parçalanmaq. Qəmzə xəncərindən, müjgan oxundan; Ciyər parə parə, dil şanələnmiş. M. V. V …