deşik
11yırtıq-deşik — is. Deşilmiş, yırtılmış yer. Yırtıq deşiyini tutmaq …
12misqəb — ə. deşik açmaq üçün alət; buruq …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
13səqəb(ə) — ə. deşik, dəlik …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
14təsqib — ə. deşik açma; deşmə, dəlmə …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
15dəlik — bax deşik. Dəlik açmaq. – <Molla Xəlil> bir dəlik axtarırdı ki, içəridəki qadının kim olduğunu görüb tanısın. S. H.. dəlik dəlik sif. Deşik deşik, çox deşikli. Dəlik dəlik taxta. Dəlik dəlik etmək – deşik deşik etmək. Naxçıvanda naçalnik …
16göz-göz — sif. və zərf 1. Çoxlu gözləri, dəlikləri olan; deşik deşik. Göz göz etmək – çoxlu dəliklər açmaq, deşik deşik etmək. Güllə ilə nişangahı göz göz etmək. Göz göz olmaq – deşik deşik olmaq, çoxlu dəliklər əmələ gəlmək. Su gəldi, eşil, dağlar;… …
17kəfgir — is. <fars.> 1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik deşik alət, böyük qaşıq. <Çayçı> əlində kəfgir gah plov qazanına baxır, gah tavaya nəzər yetirirdi. M. İ.. Göyçək arvad əlində kəfgir aş süzürdü. Ə. Vəl..… …
18şan-şan — sif. Şanlar şəklində, göz göz, deşik deşik. . . Sinənin içində olan ağ ciyər şan şandır. H. Z.. Şan şan etmək (eləmək) – deşik deşik etmək. Güllə sinəsini şan şan elədi. – Hamı adamların gözünün qabağında Nəbigil Məcid bəyi güllələyib şanşan… …
19xəlbir — is. Buğdanın, arpanın və s. nin zibillərini təmizləmək üçün sağanağa keçirilmiş iri tordan ibarət alət. <Fərraş:> Ağa, sübhdən mən otağı süpürürdüm, mehtər Kərim əlində xəlbir bura gəldi, məlum olur xəlbiri burda qoyub gedibdir. M. F. A..… …
20yırtıq — 1. sif. Cırığı, deşik yeri olan; yırtılmış. Yırtıq corab. Yırtıq ayaqqabı. Yırtıq tutmaq (bir şeyin yırtığını tikmək, gözəmək). – Sikkə olmaz övladının cibində; Rizqləri yırtıq çuval dibində. Q. Z.. Onlar bu gün köçüb düşmüşlər çah üstə; Yırtıq… …