długość

  • 101skracać — ndk I, skracaćam, skracaćasz, skracaćają, skracaćaj, skracaćał, skracaćany skrócić dk VIa, skracaćcę, skracaćcisz, skróć, skracaćcił, skracaćcony «czynić coś krótszym» a) «zmniejszać długość czegoś» Skracać płaszcz. Skrócić rękawy. Skrócić sobie… …

    Słownik języka polskiego

  • 102skroś — przestarz. «przez całą długość lub szerokość czegoś; wskroś, na wskroś, na wylot, na przestrzał, poprzez» Słońce przeświecało skroś mgły. na skroś to samo, co skroś Był na skroś przyzwoity …

    Słownik języka polskiego

  • 103szarak — m III, DB. a, N. szarakkiem; lm M. i ∆ Szarak a. zając szarak «Lepus europaeus, gatunek zająca o brunatnoszarej sierści, mający długość do 70 cm; żyje w Europie i Azji zachodniej; łowny» …

    Słownik języka polskiego

  • 104szarańczak — m III, DB. a, N. szarańczakkiem; lm M. i 1. «owad z rzędu prostoskrzydłych mający długość od kilku milimetrów do ponad 10 cm, czułki krótkie, skrzydła szerokie, w stanie spoczynku złożone wachlarzowato, często żywo zabarwione; narząd słuchowy na… …

    Słownik języka polskiego

  • 105sztukować — ndk IV, sztukowaćkuję, sztukowaćkujesz, sztukowaćkuj, sztukowaćował, sztukowaćowany «powiększać długość lub szerokość czegoś przez doszycie, doklejenie, związanie, zbicie czegoś razem» Sztukować rękawy, sukienkę, spodnie. Sztukować liny …

    Słownik języka polskiego

  • 106sztych — m III, D. u; lm M. y 1. «ostry koniec broni białej; szpic» Sztych szabli, szpady. Pchnąć, uderzyć sztychem. Przyłożyć sztych do gardła. 2. «pchnięcie czymś ostrym, spiczastym, zwłaszcza bronią białą; raz, cios zadany szablą, szpadą, rapierem… …

    Słownik języka polskiego

  • 107średnica — ż II, DCMs. średnicacy; lm D. średnicaic 1. «cięciwa koła, okręgu przechodząca przez jego środek; długość tej cięciwy» Średnica drutu, gwintu, śruby. 2. hand. «średnie okazy jakichś gatunków (np. ryb) będące przedmiotem handlu» …

    Słownik języka polskiego

  • 108śruba — ż IV, CMs. śrubabie; lm D. śrub 1. «pręt walcowy z gwintem zewnętrznym, zwykle zakończony zgrubieniem lub odpowiednim nacięciem, umożliwiającym zakręcanie lub odkręcanie, służący do łączenia przedmiotów lub do zmiany ruchu obrotowego na… …

    Słownik języka polskiego

  • 109świeca — ż II, DCMs. świecacy; lm D. świec 1. «rodzaj pałeczki z parafiny, stearyny lub wosku z knotem w środku, służącej po zapaleniu jako sztuczne źródło światła» Świeca stearynowa, woskowa. Świeca kolorowa, ozdobna. Blask, błysk świecy. Ogarek, płomień …

    Słownik języka polskiego

  • 110trójwymiarowy — «mający trzy wymiary: długość, szerokość, wysokość; wypukły, bryłowaty» Trójwymiarowa dekoracja. Trójwymiarowe litery reklamy. ∆ Film trójwymiarowy «film, który dzięki specjalnej metodzie filmowania i wyświetlania wywołuje wrażenie bryłowatości… …

    Słownik języka polskiego