długów

  • 11egzekucja — ż I, DCMs. egzekucjacji; lm D. egzekucjacji (egzekucjacyj) 1. «wykonanie kary, zwłaszcza kary śmierci; w okresie okupacji hitlerowskiej: masowe mordowanie ludności krajów okupowanych» Publiczna egzekucja. Masowa egzekucja. Egzekucja skazańców. 2 …

    Słownik języka polskiego

  • 12grzęznąć — + rzad. grząźć ndk Vc, grzęznę, grzęźniesz, grzęźnij, grzązł, grzęzła, grzęźli «zagłębiać się w czymś grząskim; pogrążać się, zapadać się» Grzęznąć w błocie, w piasku, w śniegu. ◊ Grzęznąć w długach, w kłamstwach, w rozpuście itp. «zaciągać coraz …

    Słownik języka polskiego

  • 13hipoteka — ż III, CMs. hipotekaece; lm D. hipotekaek 1. «zabezpieczenie zapłaty długu na nieruchomości, uzyskane przez sporządzenie aktu notarialnego i wpisane do księgi wieczystej» Uzyskać pożyczkę na hipotekę domu, nieruchomości. 2. «księga wieczysta,… …

    Słownik języka polskiego

  • 14jak — I 1. «zaimek zastępujący przysłówki i równoważne z nimi części zdania» a) «używany w pytaniach lub zdaniach o charakterze ekspresywnym» Jak się masz? Jak zdrowie? Jak mi przykro! Jak pogodzić to wszystko? ◊ Jak mu tam «jak się nazywa» Zawołaj… …

    Słownik języka polskiego

  • 15narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… …

    Słownik języka polskiego

  • 16niewypłacalny — niewypłacalnyni «nie mogący się wywiązać ze swoich zobowiązań pieniężnych, nie będący w stanie spłacić długów» Niewypłacalny lokator, dłużnik …

    Słownik języka polskiego

  • 17oczyścić — dk VIa, oczyszczę, oczyścićcisz, oczyść, oczyścićcił, oczyszczony oczyszczać ndk I, oczyścićam, oczyścićasz, oczyścićają, oczyścićaj, oczyścićał, oczyścićany «doprowadzić coś do stanu czystości; usunąć z czegoś brud, zanieczyszczenia, śmieci… …

    Słownik języka polskiego

  • 18odrobek — m III, D. odrobekbku, N. odrobekbkiem; lm M. odrobekbki «spłacanie długów lub przyjętych zobowiązań pracą, zwykle pracą w polu; odpracowanie, odrobienie czegoś» Pożyczyć coś komuś na odrobek …

    Słownik języka polskiego

  • 19ogólny — ogólnyniejszy 1. «dotyczący ogółu osób, obejmujący całą grupę ludzi, wspólny dla wszystkich, przeznaczony dla ogółu; powszechny, publiczny» Dobro ogólne. Ogólne zebranie. Ogólna rozmowa. Ogólny śmiech. Ogólny pokój, stół. Ogólne powitanie,… …

    Słownik języka polskiego

  • 20pospłacać — dk I, pospłacaćam, pospłacaćasz, pospłacaćają, pospłacaćaj, pospłacaćał, pospłacaćany 1. «spłacić, uregulować wiele należności, długów itp.; popłacić» Pospłacał najpilniejsze długi. 2. «zapłacić tym, którym się było winnym, dłużnym lub od których …

    Słownik języka polskiego