düşmə
111lərzə — is. <fars.> Titrəmə, titrəyiş, əsmə. Lərzə etmək (eyləmək) – titrəmək, əsmək. Lərzə salmaq – dəhşətə gətirmək, vəlvələ salmaq, sarsıtmaq. Bərk dava oldu. Güllənin səsi dağlara lərzə salmışdı. «Qaçaq Nəbi». Lərzəyə düşmək (gəlmək) – əsmək,… …
112qalmaq — f. 1. Olduğu yerdə və halda durmaq, yerini dəyişməmək, yerindən getməmək. Hamı getdi, o qaldı. Qışda kənddə qalmaq. – Evdə ancaq Sona ilə Bahadır qaldı. N. N.. Bu axşam student evdə qalaraq, atasına məktub yazmaqla məşğul idi. Ç.. // Yuxarı sinfə …
113qapı — is. 1. Girib çıxmaq üçün evin, yaxud barının və s. nin divarında açıq yer, deşik, habelə bu deşiyi qapamaq üçün taxtadan, dəmirdən və s. dən düzəldilən qurğu. Divara qapı açmaq. Ev qapısı. Qapını örtmək. Ara qapı (iki otağın arasındakı qapı).… …
114qarı — is. 1. Qoca qadın, qoca arvad. Budur! Dünya görmüş o qarıya bax; Mənalı gözləri intizardadır. S. V.. Ayna qarının qolundan tutaraq yanına çəkdi. Ə. M.. 2. Arvad, zövcə. Qoca öz qarısı ilə kənddə yaşayırdı. – Əmiraslan baba uşaq kimi qızaraqızara… …
115qorxu — is. 1. Gözlənilən və ya yaxınlaşan bir təhlükə qarşısında hasil olan həyəcan halı, dəhşət, təlaş hissi; hövl, xof. Qorxu hissi. Ölüm qorxusu. Qorxudan əsmək. – Yazıq şair qorxudan övrət məsələsini fars və ərəb dilində danışır ki, Ordubad… …
116quyruq — is. 1. Heyvanların çoxunun bədənlərinin qurtaracağındakı mütəhərrik törəmə, yaxud heyvanın bədəninin getdikcə nazikləşən dal hissəsi. At quyruğu. Əqrəb quyruğu. Balıq quyruğu. – Bir həyətdə on iki on üç yaşında bir . . uşaq pişiyin quyruğuna ip… …
117rövnəq — is. <ər.> klas. Parlaqlıq, gözəllik, zinət; lətafət, təravət; işıq. Gülşənin rövnəqisən, zinəti bağü çəmənin. M. P. V.. Nədən qəhrəmanım çıxmayır düzə? Rövnəq deyilmidir günəş gündüzə? M. R.. Rövnəq tapmaq – daha da gözəlləşmək,… …
118rəng — is. <fars.> 1. Bir şeyin işıq tonu. Tünd rəng. Qırmızı rəng. – Çöllər yuxudan olunca bidar; Min rəng çiçəklə doldu gülzar. A. Ş.. Xoşdur mənə, xoşdur bu təbiətdəki rənglər. S. Rüst.. Rəngi qaçmaq (getmək) – öz təbii rəngini itirib bozarmaq …
119sevda — is. <ər.> 1. Sevgi, məhəbbət, eşq. Eşq sevdasına heç kəs pis deməz; Məhəbbət yolundan ayaq kəs, deməz. M. P. V.. <Qəndab:> Sonra mənə məlum oldu ki, Çingizlə <Qönçənin> sevdası elə o vaxt baş tutmayıb. B. Bayramov. Sevdaya… …
120şər — 1. is. <ər.> 1. Pislik, yamanlıq, fənalıq, pis iş. Xeyir və şər. – Şər deməsən, xeyir gəlməz. (Ata. sözü). Dünyanın gərdişindən; Təng oldum hər işindən; Mərdin başı qal çəkir; Namərdin şər işindən. (Bayatı). Bəxtəvər başına sənin, ey rəqib; …
