czyn

  • 81dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …

    Słownik języka polskiego

  • 82drugi — drudzy 1. «liczebnik porządkowy odpowiadający liczbie 2» Drugi dzień wycieczki. Drugi marca a. drugiego marca. Drugie wydanie dzieła, książki. Robić co drugi raz a. po raz drugi. Ulicą przejechał samochód, za nim drugi, trzeci. ∆ Druga klasa… …

    Słownik języka polskiego

  • 83gałgaństwo — n III, Ms. gałgaństwowie 1. lm D. gałgaństwoaństw «nikczemność, podłość; czyn nieetyczny» Szerzyło się gałgaństwo. Popełnić gałgaństwo. 2. blm «banda gałganów; hołota» …

    Słownik języka polskiego

  • 84gest — m IV, D. u, Ms. geście; lm M. y «ruch ciała, najczęściej ruch ręki, towarzyszący mowie, podkreślający treść tego, o czym się mówi, czasem zastępujący mowę; skinienie, znak» Błagalne gesty. Patetyczny, pożegnalny, uprzejmy gest. Gest bezsilności,… …

    Słownik języka polskiego

  • 85hamletyzm — m IV, D. u, Ms. hamletyzmzmie, blm «postawa życiowa odznaczająca się niezdecydowaniem, ustawicznym wahaniem, rozterkami, niezdolnością do podejmowania decyzji i wprowadzania ich w czyn» …

    Słownik języka polskiego

  • 86hamletyzować — ndk IV, hamletyzowaćzuję, hamletyzowaćzujesz, hamletyzowaćzuj, hamletyzowaćował «przeżywać rozterki wewnętrzne, nie mogąc powziąć decyzji, nie umiejąc zdecydować się na czyn» Hamletyzujący bohater. ‹od imienia bohatera tragedii Szekspira› …

    Słownik języka polskiego

  • 87haniebny — haniebnyni, haniebnyniejszy 1. «przynoszący hańbę, ujmę; hańbiący, sromotny, niesławny, niecny, nikczemny» Haniebny czyn. Haniebna śmierć na szubienicy. Haniebni zdrajcy. Najhaniebniejszy postępek w czyimś życiu. 2. «bardzo zły, okropny, marny,… …

    Słownik języka polskiego

  • 88heroiczny — heroicznyni «bohaterski, dzielny, mężny, śmiały» Heroiczne boje, walki. Heroiczna postać. Heroiczna śmierć. Podejmować heroiczne wysiłki. Zdobyć się na heroiczny czyn. ∆ Poemat heroiczny, epopeja heroiczna «poemat, epopeja opiewające czyny… …

    Słownik języka polskiego

  • 89hultajstwo — n III, Ms. hultajstwowie 1. D. hultajstwoajstw przestarz. «czyn hultajski, łajdactwo, łotrostwo» 2. blm przestarz. «zbiór, zgraja hultajów, łobuzów» …

    Słownik języka polskiego

  • 90infamia — ż I, DCMs. infamiamii; lm D. infamiamii (infamiamij) hist. «w dawnym prawie polskim: kara polegająca na sądowym pozbawieniu czci i praw obywatelskich; niesława; także: hańba, czyn haniebny» Skazać na infamię. ‹łac.› …

    Słownik języka polskiego