czuję pl

  • 101obrzydzenie — n I 1. rzecz. od obrzydzić. 2. «uczucie wstrętu, odraza» Nie móc jeść z obrzydzenia. Ktoś czuje obrzydzenie do samego siebie. Kogoś ogarnia obrzydzenie do kogoś, do czegoś. Z obrzydzeniem wziąć coś do ręki. Z obrzydzeniem patrzeć na coś …

    Słownik języka polskiego

  • 102odkąd — 1. «zaimek zastępujący określenie momentu początkowego trwania czynności lub samo jej trwanie» a) «używany w zdaniach mających formę pytania, często w celach ekspresywnych; od jak dawna» Odkąd tam pracujesz? Odkąd tu mieszkasz? Odkąd (to) mnie… …

    Słownik języka polskiego

  • 103pański — pańskiscy 1. «należący do mężczyzny, właściwy mężczyźnie, do którego się zwracamy używając formy pan» Pański list był bardzo miły. Pańska sytuacja jest trudna. Jak się czuje pańska żona? Czy to pańska książka? 2. przestarz. «odnoszący się do pana …

    Słownik języka polskiego

  • 104pogorszyć — dk VIb, pogorszyćszę, pogorszyćszysz, pogorszyćgorsz, pogorszyćszył, pogorszyćszony pogarszać ndk I, pogorszyćam, pogorszyćasz, pogorszyćają, pogorszyćaj, pogorszyćał, pogorszyćany «uczynić coś gorszym» Swym wystąpieniem pogorszył sprawę.… …

    Słownik języka polskiego

  • 105pokrzywa — ż IV, CMs. pokrzywawie; lm D. pokrzywayw «Urtica, roślina zielna z rodziny pokrzywowatych, o liściach i pędach pokrytych parzącymi włoskami, występująca w wielu gatunkach na całej kuli ziemskiej; w Polsce pospolita pokrzywa zwyczajna mająca… …

    Słownik języka polskiego

  • 106pomalutku — forma zdr. o odcieniu intensywnym od pomału a) w zn. 1: Posuwać się pomalutku. b) w zn. 2: Jak się czuje chory? Pomalutku …

    Słownik języka polskiego

  • 107poskarżyć — dk VIb, poskarżyćżę, poskarżyćżysz, poskarżyćskarż, poskarżyćżył to samo, co poskarżyć się w zn. 1 Poskarżyć na kogoś. poskarżyć się 1. «donieść o kimś coś złego, obwinić kogoś przed kimś o coś» Poskarżyć się ojcu na brata. Poskarżyła się… …

    Słownik języka polskiego

  • 108posłuszeństwo — n III, Ms. posłuszeństwowie, blm «poddawanie się czyjejś woli, wykonywanie czyichś rozkazów, słuchanie kogoś; karność, subordynacja» Całkowite, ślepe posłuszeństwo. Posłuszeństwo rodzicom a. dla rodziców, wobec rodziców. Wypowiedzieć komuś… …

    Słownik języka polskiego

  • 109przelać — dk Xb, przelaćleję, przelaćlejesz, przelaćlej, przelaćlał, przelaćlali a. przelaćleli, przelaćlany przelewać ndk I, przelaćam, przelaćasz, przelaćają, przelaćaj, przelaćał, przelaćany 1. «lejąc przenieść, przemieścić płyn z jednego naczynia,… …

    Słownik języka polskiego

  • 110rozbierać — ndk I, rozbieraćam, rozbieraćasz, rozbieraćają, rozbieraćaj, rozbieraćał, rozbieraćany rozebrać dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebrał, rozebrany 1. «zdejmować z kogoś ubranie, bieliznę» Rozebrała dziecko i położyła do łóżka. ◊ pot.… …

    Słownik języka polskiego