często gęsto

  • 1często gęsto — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} powtarzając się wielokrotnie; nieraz : {{/stl 7}}{{stl 10}}Często gęsto gdzieś bywać. Często gęsto zapominać swoich rzeczy. {{/stl 10}} …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 2często gęsto — Bardzo często Eng. Very frequently …

    Słownik Polskiego slangu

  • 3gęsto — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., gęściej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} z niewielkimi odstępami przestrzennymi, ciasno, tłumnie, w sposób zwarty, spoisty : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gęsto zabudowane osiedle. Gęsto… …

    Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • 4często — gęsto «dosyć często lub bardzo często»: (...) przedstawiciele prometejskiej inteligencji w Polsce, tacy jak Żeromski, Reymont, Witkiewicz, często gęsto zwłaszcza w młodości, przymierali głodem. ND 5/1959 …

    Słownik frazeologiczny

  • 5gęsto — gęściej 1. «w małych odstępach; ciasno, licznie, tłumnie, ściśle, zawiesiście» Gęsto posadzone drzewa. Wieś gęsto zabudowana. Okolica gęsto zaludniona. Kartka gęsto zapisana. Płótno gęsto tkane. Stali gęsto, jeden przy drugim. Śnieg padał coraz… …

    Słownik języka polskiego

  • 6gęsto — Tłumaczyć się gęsto «tłumaczyć się, usprawiedliwiać się długo, z zakłopotaniem, gorliwie»: Musiałam się ostatnio znów gęsto tłumaczyć z tego, że piszę w piśmie kobiecym, czyli jak zostało powiedziane, w piśmie dla kucharek. TSt 7/2000. Często… …

    Słownik frazeologiczny

  • 7raz — m IV, D. u, Ms. razzie 1. lm D. ów dziś zwykle w lm «uderzenia, ciosy; cięcia, ukłucia, sztychy» Bolesne, dotkliwe, mocne, okrutne razy. Razy rózgi, bata, topora, miecza. Odpierać razy. Zadawać razy. Okładać kogoś razami. Zasłaniać, chronić kogoś …

    Słownik języka polskiego

  • 8koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… …

    Słownik języka polskiego

  • 9kwiat — m IV, D. u, Ms. kwiecie; lm M. y 1. «końcowy odcinek pędów roślin, o gęsto skupionych, silnie przeobrażonych liściach, często barwnych, będący organem rozmnażania płciowego» Kwiaty obupłciowe, owadopylne. Kwiaty floksów, tulipanów, nenufarów.… …

    Słownik języka polskiego

  • 10las — m IV, D. u, Ms. lesie; lm M. y «naturalny lub wyhodowany przez człowieka zwarty zespół roślinności z przewagą roślin drzewiastych i ze swoistą fauną» Ciemny, zielony las. Gęsty, nieprzebyty las. Las iglasty, liściasty, mieszany, sosnowy.… …

    Słownik języka polskiego