coniungere
41PONS — an ex pendeo, quod velut in aere pendeat; an ex pontus, an ex pono, quia ad transeundum ponitur? proprie et communiter flumina iungit; atque e ligno, lapide, navibus, cadaveribus quoque nonnumquam, factus legitur. Eum sternendi facilis olim apud… …
42RUBI — urbs Apuliae Peucetiae, inter Canusium et Barium, Horat. in Hodoeporico, l. 1. Serm. Sat. 5. v. 94. Inde Rubos fessi perveniinus, utpote longum Carpentes iter. Hinc, Rubeus. Virg. Georg. l. 1. v. 266. Nunc facilis Rubeâ texatur fiscina virgâ. Ita …
43STAPES et STAPIA — STAPES, et STAPIA vox recens, a stando et pes, Graece Ἀναβολἐυς, Item Ἐγκεντρὶς; Lipsius subicem pedaneum vocat: Recens inventum est, uti discimus ex Polydoro Virgilio de Rer. Inventoribus l. 3. c. 18. Est et illud novum inventum, in quo uterque… …
44congiungere — con·giùn·ge·re v.tr. CO 1a. unire o accostare cose o parti di cose: congiungere due pezzi, congiungere le mani, unirle palmo contro palmo Sinonimi: collegare, connettere. Contrari: discongiungere, disgiungere, distaccare, separare. 1b. mettere… …
45coniuge — cò·niu·ge s.m. e f. CO ciascuna delle due persone unite in matrimonio: abbandono del coniuge, i diritti del coniuge | al pl., marito e moglie: liti, rapporti tra coniugi Sinonimi: consorte. {{line}} {{/line}} DATA: av. 1332. ETIMO: dal lat.… …
46coniugio — co·niù·gio s.m. 1. OB unione matrimoniale, matrimonio 2. TS mat. relazione in base alla quale ad ogni numero complesso corrisponde il suo complesso coniugato {{line}} {{/line}} DATA: 2Є metà XIII sec. ETIMO: dal lat. coniŭgĭu(m), der. di… …
47Konjunktion — Kon|junk|ti|on 〈f.; Gen.: , Pl.: en〉 1. 〈Gramm.〉 Wort, das zwei Sätze od. Satzteile verbindet, Bindewort, z. B. und, weil; koordinierende, subordinierende Konjunktion 2. 〈Logik〉 Aussagenverbindung, die nur dann wahr ist, wenn die miteinander… …
48Konjunktiv — Kọn|junk|tiv 〈m.; Gen.: s, Pl.: e [ və]; Gramm.〉 Möglichkeitsform des Verbums, z. B. ich käme, er komme, sei, wäre gekommen [Etym.: <lat. (modus) coniunctivus »der Satzverbindung dienender Modus«; zu coniungere »verbinden«] …
49Konjunktiva — Kon|junk|ti|va 〈 [ va] f.; Gen.: , Pl.: vä; Anat.〉 Bindehaut des Auges [Etym.: <lat. coniungere »verbinden«] …
50Konjunktur — Kon|junk|tur 〈f.; Gen.: , Pl.: en; Wirtsch.〉 Wirtschaftslage mit bestimmter Entwicklungstendenz; HochKonjunktur; fallende, steigende Konjunktur [Etym.: <lat. eigtl. »Verbindung von Gestirnen in einem Tierkreiszeichen u. die sich daraus… …