concumbere
1σκοτοβινιῶ — σκοτοβινιάω in tenebris concumbere cum aliqua gestio pres imperat mp 2nd sg σκοτοβινιάω in tenebris concumbere cum aliqua gestio pres subj act 1st sg (attic epic ionic) σκοτοβινιάω in tenebris concumbere cum aliqua gestio pres ind act 1st sg… …
2concubin — concubin, ine [ kɔ̃kybɛ̃, in ] n. • XIVe; fém. 1213; lat. concubina « qui couche avec » ♦ Dr. ou plaisant Personne qui vit en état de concubinage. Des concubins. ● concubin, concubine nom (latin concubinus, de concubere, coucher avec) Personne… …
3Concubine — Con cu*bine, n. [F., fr. L. concubina; con + cubare to lie down, concumbere to lie together, akin to E. cubit.] 1. A woman who cohabits with a man without being his wife; a paramour. [1913 Webster] Note: Concubine has been sometimes, but rarely,… …
4Брак в Древнем Риме — Портрет супругов. Первая половина I века, фреска из Помпеи …
5Римский брак — Портрет супругов. Первая половина I века, фреска из Помпеи Брак в Древнем Риме считался священным таинством и опорой государства[1]. Большинство браков в богатых семьях Древнего Рима заключалось по расчёту[1]: для продолжения рода… …
6concubine — /kong kyeuh buyn , kon /, n. 1. a woman who cohabits with a man to whom she is not legally married, esp. one regarded as socially or sexually subservient; mistress. 2. (among polygamous peoples) a secondary wife, usually of inferior rank. 3. (esp …
7PENELOPE — Icarii filia. Ulyssis uxor, inexpugnabilis castitatis mulier, ac pudicitiae exemplar, quae absente totos viginti annos maritô, nullis autparentum precibus, aut procorum pollicitationibus adduci potuit, ut fidem, quam viro discedenti dederat,… …
8SOMNIA — e Tellure nasci credita olim, χθὼν μῆτερ ὀνείρων, ô Tellus, mater Somniorum! Eurip. cuius rationem hanc reddit Scholiastes, εν μὲν τῆς γῆς αἱ τροφαι, εν δὲ τȏυ τροφῶν οἱ ὕπνοι, εν δὲ τȏυ ὕπνων οἱ ὄνειροι, E terra cibi, e cibis somni, e somnis… …
9concubito — con·cù·bi·to s.m. LE il giacere insieme, amplesso amoroso: ond è che dal promiscuo concubito ... si generino figliolanze multiformi (D Annunzio) {{line}} {{/line}} DATA: sec. XIV. ETIMO: dal lat. concubĭtu(m), acc. di concubitus, us, da… …
10Konkubitus — Kon|ku̱bitus [zu lat. concumbere, concubitum = sich niederlegen, sich zu jmdm. legen] m; , , in fachspr. Fügungen: Con|cu̲bitus m; , : seltene Bez. für ↑Koitus …
- 1
- 2