conciliant
1conciliant — conciliant, iante [ kɔ̃siljɑ̃, jɑ̃t ] adj. • 1679; de concilier ♦ Qui est porté à maintenir la bonne entente avec les autres par des concessions. ⇒ accommodant, arrangeant, conciliateur, 1. coulant. Il est d un caractère conciliant. Il n est pas… …
2conciliant — CONCILIÁNT, Ă, concilianţi, te, adj. Împăciuitor; care se lasă uşor înduplecat. [pr.: li ant] – Din fr. conciliant. Trimis de Joseph, 16.05.2004. Sursa: DEX 98 CONCILIÁNT adj. v. împăciuitor. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime … …
3conciliant — conciliant, ante (kon si li an, an t ) adj. Qui est propre à concilier. Homme, esprit, caractère conciliant. Paroles conciliantes …
4conciliant — CONCILIANT, ANTE. adject. Qui est propre à la conciliation. Espritconciliant …
5CONCILIANT — ANTE. adj. Qui est disposé, qui est propre à concilier les esprits, les gens d intérêts opposés. C est un homme fort conciliant. Esprit, caractère conciliant. Des mesures conciliantes …
6conciliant — adjective conciliatory It is a conciliant authority, a joint authority expressed formatively and normatively through Bible, community, and Spirit<! …
7CONCILIANT, ANTE — adj. Qui est porté à concilier les esprits, les gens d’intérêts opposés. C’est un homme fort conciliant. Esprit, caractère conciliant. Des mesures conciliantes …
8conciliánt — adj. m. (sil. li ant), pl. conciliánţi; f. sg. conciliántã, pl. conciliánte …
9conciliant — adj. konsilyê (Albanais) / in (Villards Thônes), TA, E ; => Accommodant …
10conciliant — …